Aan de kust van Malabar | Page 8

veelheid van onderscheidingen buitengewoon. Laat ons als voorbeeld
enkele regelen over de opvolging nemen in het bezit. Er zijn aan de
kust van Malabar twee wijzen van erfopvolging naar de kasten. Bij de
Brahmanen, de Vayssia's en tien andere zijn de kinderen de erfgenamen.
Bij de Ksjatria's, de Soedra's tot aan de kaste der Palichans, de vroegere
palankijndragers van den vorst, erven de zusterskinderen. Bij de Tyens
en de Igeaven zijn beide manieren in gebruik; maar van de rivier Kotté
af in het Zuiden zijn het de kinderen, die erven, terwijl aan den anderen
kant van den stroom erven de neven en de zoons naar de bepalingen,
die op het oogenblik van het huwelijk zijn gemaakt.
Het meest gevolgde gebruik is dat, hetwelk aan de kinderen van de
zuster de erfenis verzekert van den broeder. Maar er zijn
uitzonderingen; zoo heerscht onder de barbiers van de twee laagste
kasten onder de bovengenoemde de gewoonte, dat de kinderen direct
van de ouders erven.
In de families, waar de kinderen erven, zijn giften, aan de
zusterskinderen geschonken, alleen van kracht, als de rechtstreeksche
erfgenaam erin heeft toegestemd. De erfgenaam is dus niet gehouden,
de schulden te betalen, aangegaan zonder zijn toestemming; is hij nog
onmondig, dan is het consent der moeder noodig. Het gebruik wil ook,
dat een goed, roerend of onroerend, aan iemand geschonken door zijn
vader, rechtens toebehoort aan den zoon van dien man; de zusterszoon
heeft er in het geheel geen recht op.
Naar dit eenvoudig overzicht kan men oordeelen over de moeilijkheid,
die deze stammen soms moeten vinden in het bepalen van wat hun in
den doolhof van regels en voorschriften te doen staat, want alles
verschilt weer naar de districten, de rassen, de kasten en in eenzelfde
district naar de onderscheiden plaatsen. Het is niet mogelijk voor een
Europeaan, er zich in thuis te vinden.

II.--Godsdienstige en andere feesten.--Dansen, liefdegaven en

vasten.--Het hanenoffer.--Dat van de schapen.--De 14de Juli te
Mahé.--Kleeding, haartooi.--De ringen in de oorlellen.--De versierselen
van goud, zilver of lood.--Verschillende gebruiken.--Enkele van de
reinigende stoffen.
De kust van Malabar is een van die gebieden in Indië, die de
eigenaardigste zeden en gebruiken hebben en ook een der minst
bekende en bezochte. Men kan zich niet voorstellen, hoeveel er in de
bergachtige districten, waaraan ze grenst, nog te ontdekken valt uit het
oogpunt der wetenschap.
In de feesten kan men de meest belangwekkende zijden van het leven
der inboorlingen herkennen, omdat daarbij, hier nog meer dan elders,
de bijzonderheden wortelen in den godsdienst. Er worden veel feesten
gevierd; de geboorten, de sterfgevallen, de volwassen leeftijd der jonge
meisjes, de verloving, de oogst geven aanleiding tot verschillende
plechtigheden, dikwijls met bepaalde tusschenpoozen herhaald. Enkele
daarvan zijn alleen hier in gebruik; andere worden gevierd over het
geheele schiereiland van het Noorden tot het Zuiden door de
Mohammedanen en de onderscheiden kasten van inboorlingen. Zonder
te gewagen van de feesten, eigen aan Indië in zijn geheel, gelden er bij
de Malayali zes hoofdfeesten in het jaar, die door alle kasten worden in
acht genomen.
Het eerste is dat van het Nieuwe Jaar, dat den eersten van hun maand
Medon (11, 12 of 13 April) begint. Het duurt twee dagen; maar de kaste
van de Macqueezen begint de viering tien dagen vroeger, van acht tot
tien uur des avonds in de kleine pagode te Mahé.
Op den vooravond van dien eersten dag van het jaar worden er, òf
binnen de hut òf onder de varanda neergezet een kandelaar met
aangestoken kaarsen, rijst, rijpe kokosnoten, komkommers, een kruik
vol water, gouden en zilveren sieraden, een stuk gevouwen wit linnen,
een goudstuk met de beeltenis van den een of anderen god, bloemen,
een godsdienstig boek, en bij het aanbreken van den dag moet ieder
inwoner van de hut die voorwerpen hebben bekeken onder het prevelen
van gelegenheidsgebeden en eer hij of zij nog tot iemand heeft
gesproken. Als die kleine bedevaart is volbracht, gaat men baden, om

zich te reinigen en begeeft zich dan naar de pagode, waarna de armen
gaan bedelen en de anderen hun bloedverwanten en vrienden op het
feest noodigen.
Het Bahoefeest, dat dan volgt, valt op den avond vóór volle maan van
de maand Karkadon, omstreeks 14 Juli. Op dien dag schiep volgens de
Sastrom, het samenstel van alle godsdienstige en maatschappelijke
voorschriften op de kust van Malabar, God den man en de vrouw, van
wie hij lichaam en geest genadiglijk in het Paradijs wilde ontvangen.
Toen de beide eerste menschen dezelfde gunst vroegen voor hun
afstammelingen, antwoordde hun de Schepper, dat al degenen, die op
den Bahoedag vurig voor hen zouden bidden en ook ter herinnering van
de dooden, het Paradijs zouden winnen. Daarom beschouwen de
Malabaren het Bahoefeest, dat beteekent "feest der dooden", als een
van hun hoofdfeesten; slechts zeer weinigen zouden eraan denken het
niet te vieren.