Vitaulium: Hofwyck en Spaansche Wijsheit | Page 4

op de middagh blaeckt, Als hy 't Hemel-kreeftje naeckt.
Om mijn eensaemheit t' ontvluchten, Die my somtijds doet versuchten, Als ick aersel op de schae[3] Van mijn afgestorven gae, (Wie kan steeds den mensch verkrachten)? Liet ick drijven mijn gedachten[4], Liet ick mijn herdencken gaen Door u lecker letter-blaen, Die ick even had gelesen; Blaen, die voor geen sterven vresen, 't Zy de Somer swicht of brand, Van een soete Joff'ren-hand, Door uw wil, aen my gegeven; Blaen, daer Hofwijck door sal leven Langer, alsser bosch of laen Staet, of met of sonder blaen; Langer, als d' abeele kruynen Sullen Hofwijck en sijn tuynen Decken voor de scherpe snee Van de seyssen uytter Zee[5]: Langer, als sy, met de toppen Van haer hoogh-gestege koppen, Sullen weygeren den pas Aen het huylen en 't gebas Van de nortse Noorder-winden Op den bloesem van de Linden, Die, aen d' Oost' en Wester-kant Van den Hofwijcks Hof geplant, Maecken ruyme wandeldreven, Die het quaelick willen geven Voor 't Voorhoutse Joffren-rack, Munnick-tuyntje, blaeder-dack, Dat, door 't roemen uwer Dichten[6], Voor geen dingh behoeft te swichten, Wat of in of buyten 't landt Sijne borst op schoonheit spant;
Langer, als de maste-boomen[7] Sullen wederzijds bezoomen, Met een altijd groenend lof, 't Buytenpad van uwen Hof: Als de nimmer-dorre Climmen[8] Sullen klauteren en klimmen, Langhs 't gebeent' en armen op, Over hooft en kruyn en top Van de hoecksche Vierelingen[9], Al gelijck in alle dingen, Broeders, even hoogh en breedt En al eveneens gekleedt: Daer de Cabbeljaeus-gesinden[10] Noch wel herbergh souden vinden, Soo 't de Landvooghd soo verstond, Dat hy die in schootels sond 't Lijf gesoon, de staert gebraeden, En een kruyck met wijn gelaeden Van de Moesel of de Deel[11], Om het oud-versufte scheel[12] Met een Roemer af te drincken;
Langer, als de Vloer sal blincken, En het marmer staen te prael, In uw sinnelicke[13] sael; Langer, als uw Slot zal duyren, Dat, met even-zijdse muyren, Vierkant uyt het waeter rijst, Dat de Waerd en gasten spijst Met een vangst van goede vissen Als 't u die gelieft te dissen, Slot, als men 't van 't Zuyden kijckt, Dat een flesch in 't koel vat lijckt;--
Langer als men 't paerdt sal jaegen Langhs de Vliet, met sweepe-slaegen, Nae den Dam, of Delft, of Haegh, Alsser Schip en schuyt en kaegh, Met sijn vracht en volck en waeren, Uw kasteel verby sal vaeren, Die, of van of nae de Vliet Door den Duycker henen schiet;-- Soo langh als men Duyts sal spreecken, En geen leeser sal ontbreken, Die een aerdigh Rijm bemint, Daer men pit en kruym in vindt.
Wijl ick sit en suff en mijmer, Opgetogen, hoe de Rijmer In soo een gemeene stof Wint soo ongemeene lof; Hoe hy Wijsheit mengt met kluchten, Hoe hy sonder jock kan tuchten[14], Hoe hy ernst met lacchen speckt, Daer men les en vreughd uyt treckt, Vind ick my in 't Bosch gekommen En op uwen Bergh geklommen, Daer een vierkant hout-gebouw (Wist ick hoe men 't noemen souw) Braght my weder op mijn sinnen, Datter voordeel was te winnen Van een heerlijck Peterschap Voor die op den hooghsten trap In het gissen konde raecken Van profijtelickst vermaecken In het geven van een naem, Beyde nut en aengenaem.
Ick gevoelde my bestreeden Van mijn tochten en de Reden: D' een sey dat ick 't laeten souw, D' ander riep er tegen: "houw! Houw, en wilt u daer voor wachten, 't Is geen werck van uwe krachten, 't Is geen last van uwen rugh; Wat vermeet sich vliegh of mugh, Dat een kemel is te vergen? Wie begeeft sich op de bergen, Die genoegh sich vind beswaert, Dat hy kruype by der aerd?"
Reden had nae reen gesproken, Eersucht quamper tegens stoken: "Die niet soeckt, die niet en vind, Die niet waeght, die niet en wint; Waeght ghy: 't kan misschien gelucken; Mist ghy: 't hoeft u niet te drucken; Vele, die wat groots bestaen Hebben met de wil voldaen; Oock soud ghy den eerst niet wesen, Dien, als anderen voor desen, Een geluckigh woort ontvil[15], Als 't geluck maer dienen wil; Blinden kunnen somtijds raecken, En oock acker-lieden spraecken Somtijdts wel een tijdigh woord, Dat den wijsen heeft bekoort; Oock is 't mee al waer bevonden, Dat een haes, voor snelle honden Afgeloopen vry en los, Is gevangen van een Os, Die hem op sijn lenden trapte, Wijl[16] hy door de weyde stapte In een dichte bos van gras, Daer het wild gelegert was".
Wat is goed en wat is beter? Soo 't geluckt, soo werd ick Peter[17], En soo 't mist, waer kom ick heen? Wat is 't als een blauwe scheen? Die is lichtelick te waegen: Vryers loopens' alle daegen, En wie gaetter kreupel van?
Dus geschuddet[18] in een wan, Dus gehangen tusschen beyden, Eer dit strijden was gescheyden, Had my d' eersucht