Vijf weken in een luchtballon

Vijf weken in een luchtballon, by Jules Verne

The Project Gutenberg EBook of Vijf weken in een luchtballon, by Jules Verne This eBook is for the use of anyone anywhere at no cost and with almost no restrictions whatsoever. You may copy it, give it away or re-use it under the terms of the Project Gutenberg License included with this eBook or online at www.gutenberg.org
Title: Vijf weken in een luchtballon
Author: Jules Verne
Release Date: August 20, 2006 [EBook #19086]
Language: Dutch
Character set encoding: ISO-8859-1
*** START OF THIS PROJECT GUTENBERG EBOOK VIJF WEKEN IN EEN LUCHTBALLON ***

Produced by Jeroen Hellingman and the Online Distributed Proofreading Team at http://www.pgdp.net/

WONDERREIZEN.
JULES VERNE.

VIJF WEKEN IN EEN LUCHTBALLON.
ONTDEKKINGSREIS IN DE BINNENLANDEN VAN AFRIKA.

ROTTERDAM:--JACs. G. ROBBERS.

Gedrukt bij G. J. THIEME, te Arnhem.

I.
Einde van eene zeer toegejuichte redevoering.--Voorstelling van doctor Ferguson.--"Excelsior"--Persoonsbeschrijving van den doctor.--Een overtuigd fatalist.--Maaltijden in den Club der Reizigers.--Tallooze toosten.
Den 14den Januarij 1862 was er een groote samenloop van toehoorders bij de zitting van het Koninklijk Aardrijkskundig genootschap te Londen, Waterloo Place, 3. De president, sir Francis Maris, deed aan zijne ge?erde medeleden eene belangrijke mededeeling in eene redevoering, die dikwijls door toejuichingen werd afgebroken.
Dit zeldzame stuk van welsprekendheid eindigde met eenige overdrevene spreekwijzen, waaruit de vaderlandsliefde ten volle bleek.
"Engeland is altijd het voornaamste volk geweest door de onverschrokkenheid zijner reizigers in aardrijkskundige ontdekkingen. (talrijke toejuichingen.) Doctor Samuel Ferguson, een zijner roemrijkste inwoners, zal zijn oorsprong geene schande aandoen (van alle kanten: Neen! neen!) Deze poging zal, als zij gelukt (zij zal gelukken!) al wat men tot hiertoe van de aardrijkskunde van Afrika weet met elkander verbinden (algemeene goedkeuring.) en, als zij mislukt (nooit! nooit!), zal zij ten minste van een der stoutmoedigste plannen van het menschelijk genie getuigen! (hevig stampen met de voeten.)"
"Hoezee! hoezee!" riep de vergadering, door deze treffende woorden opgewekt.
"Hoezee voor den onverschrokken Ferguson!" riep een der uitbundigste toehoorders.
Kreten van verrukking weergalmden. De naam van Ferguson kwam op ieders lippen, en wij hebben reden om te gelooven, dat hij er veel bij won dat hij door Engelschen werd vermeld.
Daar toch waren talrijke, vergrijsde, vermoeide en onverschrokken reizigers, die de geheele wereld hadden doorkruist! Allen waren ontsnapt aan schipbreuken, branden of de tomahawks der Indianen, de knodsen der wilden, de strafpaal en de magen van Australi?rs, maar niets kon het kloppen van hun hart bedwingen gedurende de redevoering van sir Francis Maris, en naar menschen geheugen was dit de schoonste uitslag eener aanspraak in het Koninklijk Aardrijkskundig genootschap van Londen.
Maar in Engeland bepaalt zich de geestdrift niet alleen tot woorden. Er werd terstond gestemd over eene tegemoetkoming voor den doctor Ferguson, welke 2500 pond sterling beliep. De belangrijkheid der som was ge?venredigd aan de belangrijkheid der onderneming.
Een der leden van het gezelschap verzocht den president het woord, ten einde te vragen of doctor Ferguson niet officieel voorgesteld zou worden.
"De doctor stelt zich ter beschikking der vergadering," antwoordde sir Francis Maris.
"Laat hem binnenkomen," riep men, "laat hem binnenkomen! Het is goed een zoo buitengewoon stoutmoedig man te zien!"
"Misschien heeft dit ongeloofelijke voorstel geen ander doel gehad dan om ons te misleiden," zeide een oude kommodore.
"En als doctor Ferguson niet bestond!" riep eene andere stem.
"Dan zou men hem moeten vinden," antwoordde schertsend een lid van dit deftige genootschap.
"Laat doctor Ferguson binnenkomen," zeide sir Francis Maris.
De doctor trad binnen te midden van donderende toejuichingen, niet in het minste ontroerd.
Het was een man van ongeveer veertig jaar en van gewone lichaamsgestalte; zijn bloedrijk gestel verraadde zich door eene hoogroode kleur; hij had regelmatige trekken, met een neus in de gedaante der voorsteven van een schip, gewoonlijk de neus der menschen, die tot ontdekkingen voorbeschikt zijn, genoemd; zijne zachte meer verstandige dan stoutmoedige oogen zetten eene groote bekoorlijkheid bij aan zijne gelaatstrekken; zijne armen waren lang en zijne voeten zette hij neder met al de deftigheid van een grooten looper.
Die kalme deftigheid vertoonde zich in den geheelen persoon des doctors, en niemand kwam het in de gedachte eenig vermoeden te koesteren, dat hij het werktuig van de onschuldigste misleiding kon zijn.
Ook hielden de toejuichingen slechts op, op het oogenblik dat doctor Ferguson door een zacht gebaar stilte verzocht; hij ging naar den armstoel, die voor zijne voorstelling was gereed gemaakt; vervolgens rechtop staande hief hij den rechter wijsvinger omhoog, opende den mond en sprak dit enkele woord: "Excelsior!" [1].
Neen, nooit had een voorstel van lord Palmerston om gelden te vragen voor het bezetten der rotsen van Engeland een zoo goeden uitslag gehad. De redevoering van sir Francis Maris was ver overtroffen. De doctor toonde zich te gelijk verheven, groot en edel.
De oude kommodore, volkomen met dien zonderlingen man verzoend, verzocht de "volledige" opneming van de redevoering Ferguson in "de Bulletins van het Koninklijk Aardrijkskundig genootschap van Londen."
Wie was dan toch die doctor, en aan welke onderneming ging hij zich wijden?
De vader van den jongen Ferguson, een dapper kapitein ter zee, had zijn