Tri Ceteraj Noveloj

肦
Tri Ceteraj Noveloj, by Mark Twain

The Project Gutenberg EBook of Tri Ceteraj Noveloj, by Mark Twain This eBook is for the use of anyone anywhere at no cost and with almost no restrictions whatsoever. You may copy it, give it away or re-use it under the terms of the Project Gutenberg License included with this eBook or online at www.gutenberg.org
Title: Tri Ceteraj Noveloj Three Additional Stories
Author: Mark Twain
Translator: Edwin Grobe
Release Date: March 30, 2007 [EBook #20943]
Language: Esperanto
Character set encoding: ASCII
*** START OF THIS PROJECT GUTENBERG EBOOK TRI CETERAJ NOVELOJ ***

Produced by Robert L. Read, Andrew Sly, William Patterson and the Online Distributed Proofreading Team at http://www.pgdp.net

Noto de tekstpreparulo: Iom literumaj eraroj kaj malkonformaj citiloj de la fontteksto estas cxi sube korektita, kaj estas priskribita en la HTML-a dosiero.

KLASIKAJ USONAJ NOVELOJ
MARK TWAIN
(1835-1910)
TRI CETERAJ NOVELOJ:
--LA AMAVENTURO DE LA ESKIMOA FRAUxLINO--
--KANIBALISMO EN LA VAGONOJ--
--BONSxANCO--
Esperantigis
EDWIN GROBE

1999 Eldonejo-Arizona-Stelo 1620 North Sunset Drive Tempe, Arizona 85281-1550 Usono

MARK TWAIN: TRI CETERAJ NOVELOJ
Unua Eldono: Aprilo 1999

Originaj Anglalingvaj Titoloj:
"THE ESKIMAU MAIDEN'S ROMANCE"
"CANNIBALISM IN THE CARS"
"LUCK"

LA AMAVENTURO DE LA ESKIMOA FRAUxLINO
"Jes, mi rakontos al vi cxion ajn pri mia vivo kion placxus al vi ekscii, S-ro Tvajno," sxi diris en sia dolcxa vocxo kaj lasante ripozi trankvile sur mian vizagxon siajn honestajn okulojn, "cxar estas afable kaj bonkore ke vi sxatas min kaj deziras informigxi pri mi."
Tiel parolante, sxi senatente forskrapis balengrason de sur siaj vangoj per malgranda ostotrancxilo kaj gxin transigis sur sian peltan manikon dum sxi spektadis Arktan Auxroron svingi siajn flamantajn flagrubandojn el la cxielo kaj lavi la solecan negxebenajxon kaj la temploformajn glacimontojn per ricxaj prismofarboj, spektaklo de preskaux netolereblaj pompo kaj beleco. Sed nun sxi forskuis sian revadon kaj pretigxis rakonti al mi la modestan historieton kiun mi petis.
Sxi komfortigis sin konvene sur la glacibloko kiun ni utiligis kiel sofon kaj mi ekpretis auxskulti.
Sxi estis belega estajxo. Mi parolas laux la Eskimoa vidpunkto. Aliaj sxin taksintus iomete tro plenforma. Sxi estis nur dudekjara kaj sxiaj samgentanoj jugxis sxin la plej sorcxanta junulino de la tribo. Ecx nun, en la subcxiela aero, kun sxiaj gxenpeza kaj senforma peltomantelo kaj pantalono kaj botoj kaj ampleksa kapucxo, almenaux la beleco de sxia vizagxo videblis, sed sxian figuron oni povis nur diveni. Inter cxiuj gastoj alvenintaj kaj foririntaj mi vidis nenian knabinon cxe la gastama trogo de sxia patro povantan sxin egali. Tamen sxi ne estis troindulgita. Sxi estis afabla kaj natura kaj sincera kaj se sxi konsciis esti bela, sxia kondutmaniero neniel elmontris tian konscion.
Sxi estis mia cxiutaga kunestanto jam de unu semajno kaj ju pli bone mi konis sxin des pli bone sxi placxis al mi. Sxi estis ame kaj zorge edukita en etoso de aparte malkomuna rafinado por la polusaj regionoj cxar sxia patro estis la plej grava homo de la tribo kaj rangis cxe la supro de Eskimoa kulturo. Mi faris longajn hundosledajn ekskursojn trans la vastajn glacikampojn kun Laskino--tio estis sxia nomo--kaj trovis sxian kompanion cxiam placxa kaj sxian konversacion cxiam agrabla. Mi iris fisxkaptadi kun sxi sed ne en sxia dangxerega boato. Mi nur sekvis sxin laux la glacio kaj spektadis sxin trafi sian predon per sia pereige preciza lanco. Mi akompanis sxin okaze de fokkaptaj ekspedicioj. Plurajn fojojn mi staris aparte kaj rigardis sxin kaj sxian familion elfosi grason el grundita baleno kaj iun fojon akompanis sxin mezdistancen kiam sxi cxasis urson sed mi forturnigxis antaux la fino cxar finanalize mi timas ursojn.
Tamen sxi pretis komenci sian rakonton nun kaj jen tio kion sxi diris:
"Nia tribo cxiam kutimis cxirkauxnomadi de loko al loko sur la frostaj maroj same kiel la ceteraj triboj sed mia patro lacigxis pri tio antaux du jaroj kaj konstruis cxi tiun vastan domegon el glaciigxintaj negxblokoj. Rigardu gxin. Gxi altas je sep futoj kaj estas tri-kvaroble pli longa ol la aliaj. Kaj cxi tie ni dauxre logxas ekde tiam. Li estis tre fiera pri sia domego kaj tiu fiereco tauxgis. Cxar se vi jam gxin kontrolis, lauxnecese vi rimarkis kiom pli bela kaj kompleta gxi estas ol domoj kutimas esti. Se ne, tamen, vi devas, cxar vi konscios ke gxi havas luksajn apartenajxojn kiuj multe preteriras la kutimon. Ekzemple, en tiu ekstremajxo kiun vi nomis 'salono', la podio levita por gastigi vizitantojn kaj la familion je mangxohoroj estas la plej granda kiun vi vidis iam ajn en iu ajn domo, cxu ne?"
"Jes, vi pravas, Laskino. Gxi estas la plej granda. Ni havas nenion kiu gxin similas ecx en la plej luksaj domoj de Usono." Tiu agnosko briligis sxiajn okulojn pro fiereco kaj plezuro. Mi rimarkis tion kaj kondutis konforme.
"Mi jugxis ke tio lauxnecese vin surprizis," sxi diris. "Kaj estas ceterajxo. Gxi estas koverta de pli da peltoj ol kutimas--cxiuspecaj peltoj--fokaj, marlutraj, argxent-griz-vulpaj, ursaj, martesaj, zibelaj--cxiu speco de pelto, abundakvante. Kaj same pri la glaciblokaj lauxmuraj dormbenkoj, kiujn vi nomas 'litoj'. Cxu viaj podioj kaj dormbenkoj estas pli bone