Taormina

Taormina

The Project Gutenberg EBook of Taormina, by Johanna G. Lugt This
eBook is for the use of anyone anywhere at no cost and with almost no
restrictions whatsoever. You may copy it, give it away or re-use it
under the terms of the Project Gutenberg License included with this
eBook or online at www.gutenberg.net
Title: Taormina
Author: Johanna G. Lugt
Release Date: October 18, 2004 [EBook #13787]
Language: Dutch
Character set encoding: ISO-8859-1
*** START OF THIS PROJECT GUTENBERG EBOOK
TAORMINA ***

Produced by Jeroen Hellingman and the PG Distributed Proofreaders
Team

Taormina
Door Johanna G. Lugt.
Io voglio il sole, io voglio il sole ardente.
Annie Vivanti.

Wanneer men Italië herhaaldelijk heeft bereisd en zich eenigszins
gemeenzaam heeft gemaakt met zijn volk en zijn taal, met zijne zeden
en gewoonten, wanneer men daarbij zijn hollandsche pietluttigheid

heeft achtergelaten en zich heeft afgewend om met laatdunkendheid op
het eerste gezicht iedere plaats over de grens "een vuil gat" te noemen,
wanneer men in het italiaansche volk iets anders heeft leeren zien dan
een volk van bedelaars en men op prijs heeft leeren stellen zijn
vriendelijkheid, zijn beleefdheid, zijn vroolijkheid, in één woord
wanneer men is gekomen onder de bekoring van het zonnig Italië, dan
begrijpt men eerst recht den hartstocht van de in Engeland geboren en
opgevoede dichteres Annie Vivanti voor haar eigenlijk vaderland en
voor haar italiaansche zon, dan begint men iets te gevoelen van haar
"ebbrezza del sole", van haar "zonneroes".
Als die zon opgaat achter de bergen van Calabrië en haar schitterschijf
langzaam komt kijken over den hoogen Aspromonte, dan is almee het
eerste wat zij ziet het liefelijk Taormina aan de Oostkust van Sicilië
tusschen Messina en Catania.
Hoog boven de zee, gekleefd tegen de rotsen, ligt het daar te wachten
om zich opnieuw te verkneukelen in het zonnetje dat straks zijn
druiventrossen zal komen rijp stoven, zijn oranjebloesem zal laten
geuren, zijn lucht zal komen verwarmen, het zal maken tot een
paradijsje op aarde.
Wilt gij een onvergetelijken indruk opdoen, kom dan eens vroeg uit de
veeren, zoo tusschen vier uur en half vijf, trek de hoogst noodige plunje
aan en spoed u naar de hoogte boven het Teatro greco. Verzuim echter
niet den vorigen dag kennis te geven van uw komst aan den "Custode"
daar gij anders het hek gesloten zult vinden van dit "monumento
nazionale". Maar hebt gij hem kennis gegeven dan zal hij niet aarzelen
vroeg voor u op te staan en te zorgen dat gij het hek open vindt, ook zal
hij u niet boos aankijken als gij hem daarvoor een lira in de hand drukt,
wie weet of gij, verrukt over hetgeen gij gezien hebt, hem straks niet
twee lire zult toestoppen.
Zet u nu eens rustig neder op het hoogste punt, dáár waar vroeger het
volk een plaatsje vond, eerst bij de grieksche drama's, later bij de wilde
en bloeddorstige romeinsche schouwspelen, en wacht nu eens op de
dingen die komen zullen.
Beneden u is het water van de Straat van Messina nog donker van kleur,
de kustlijn strekt zich naar beide zijden uit noordelijk tot Kaap Sant'
Alessio, zuidelijk tot Kaap Schisò en is nog weggedoezeld in de flauwe
ochtendschemering. Maar in het Oosten boven Calabrië begint de

hemel reeds een lichtgeele tint aan te nemen, allengs gaat die tint over
in oranje, van oranje wordt zij goud, het water beneden u krijgt meer en
meer die diep azuurblauwe kleur die het tot zonsondergang zal
behouden, de zon is op het punt boven de bergen te verrijzen. Haar
stralen schieten reeds in alle richtingen boven de scherp geteekende
berglijn uit, de hooge top achter u, waarop het dorp Castelmola ligt, is
reeds schitterend verlicht, langzamerhand wordt de geheele atmosfeer
om u heen een en al vuur, de zon verschijnt boven de bergen.
En zoo is zij er dan weer, de zon van Italië, de zon van Taormina!
Reeds voelt gij haar warmte en werpt gij de sjaal af die gij voor de
ochtendkoelte had medegenomen. Zie nu eens om u heen! Aan uwe
voeten het teatro greco, met zijn reusachtige afmeting, zijn heele en
halve zuilen, zijn nissen en doorgangen, zijn scena en zijn orchestra,
hoe verplaatst het u in eens in de klassieke tijden der Grieken, in de
historische tijden der Romeinen. Recht voor u door de groote opening
van de Scena ziet gij den kolossalen kegel van de Etna, met haar
rookpluim overhellend naar het N.O. Diep onder u Giardini, het
spoorwegstation van Taormina, iets verder het dorp Calatabiano en
daar tusschen het stroompje de Alcantara, dat zich in zee stort.
Westelijk op gindsche rotspunt Castelmola, een armoedig doch
schilderachtig dorp dat als een steenen kroon geplaatst is op den top
van een berg, zoodat men al evenmin begrijpt hoe de bewoners er