Szachy i Warcaby: Droga do mistrzostwa | Page 2

one strategiczne pozycjê, co pozwala na swobodê ich ruchów i zabezpiecza linie odwrotu, a ostatecznie, kiedy formacja nieprzyjaciela jest ju? rozpoznana, zostaje opracowany plan strategiczny, który genera3owie próbuj1 wcieli? w ?ycie przy pomocy ró?nych manewrów taktycznych.
Zwa?ywszy te podobie?stwa szachów i wojny, nie zaskakuje fakt zdobycia przez szachy wielkiej popularno?ci w?ród wszystkich tych, na których pracê czy przemy?lenia wojna mia3a wp3yw wiêcej ni? powierzchowny.
Szachy s1 gr1, której studiowanie mo?e przynie?? wiele znacz1cych korzy?ci, niezale?nie od doskonalenia zdolno?ci strategicznych.
Umiejêtno?ci rozwijane przez szachy s1 przydatne wszêdzie tam gdzie istnieje potrzeba logicznego my?lenia i koncentracji, a nie mo?na zaprzeczy?, ?e warto?ci te s1 jak najbardziej po?1dane w praktyce codziennego dnia, gdzie praca umys3owa w tak du?ym stopniu zastêpuje obecnie pracê fizyczn1.
Granie w szachy w sposób przemy?lany, nie tylko rozwija jako?? logicznego my?lenia i si3ê wyobra?ni, ale równie? zmierza w kierunku rozwijania si3y charakteru. Uczy nas aby nie by? pochopnym w swoich decyzjach lecz aby nieustannie doskonali? zdolno?? przewidywania, poniewa? musimy liczy? siê z konsekwencjami naszych poczyna?. Co wiêcej, uczymy siê ostro?no?ci, która ka?e nam bada? ca31 scenê akcji, zamiast gubi? siê w szczegó3ach; uczymy siê tak?e tego aby nie zniechêca? siê pora?kami, lecz zawsze poszukiwa? dróg wyj?cia z sytuacji.
Szachy s1 korzystne zarówno dla ludzi m3odych jak i starszych. Dla dziecka bêd1 fascynuj1c1 rozrywk1, w nieu?wiadomiony sposób rozwijaj1c1 podczas gry jego intelekt i daj1c1 ?wietne przygotowanie dla nadchodz1cych ?yciowych wyzwa?, niezale?nie od tego czym siê oka?1. Dla osoby doros3ej szachy równie? warte s1 nauki, poniewa? bêd1 najlepszym towarzyszem w czasie wolnym od zajê?.
Przyczyna, dla której wiele osób nie decyduje siê na naukê tej gry czy te? na nauczanie jej swoich dzieci jest taka, ?e szachy b3êdnie przedstawiane s1 jako gra bardzo trudna do opanowania. To fa3szywe wra?enie powsta3o g3ównie na skutek stosowania niew3a?ciwych metod nauki gry w szachy. Wiêkszo?? autorów podrêczników szachowych analizuje labirynt wariantów i oczekuje, ?e czytelnik bêdzie zapamiêtywa3 posuniêcia maj1ce na celu kontrowanie manewrów przeciwnika, zamiast po prostu rozwin1? kilka zdroworozs1dkowych zasad, które s1 zrozumia3e i w zupe3no?ci wystarczaj1 aby z ka?dego uczyni? dobrego gracza.
To, ?e szachy bazuj1 na stosowaniu ogólnych prawide3, które ka?dy mo?e opanowa? i cieszy? siê nimi bez zapamiêtywania czegokolwiek poza zasadami poruszania siê bierek, stanowi o ich wielkiej przewadze nad innymi grami planszowymi.
Podj13em próbê rozwiniêcia tych ogólnych zasad i opisania ich w na tyle prosty sposób, aby mie? pewno??, ?e bêd1 one 3atwo przyswajalne. Bardzo wspomagali mnie w tych dzia3aniach Pani Helen Dvorak i Pan Eugene Fuller, którzy nie maj1c ?adnej uprzedniej znajomo?ci zasad gry, nauczyli siê jej czytaj1c manuskrypt tej ksi1?ki. Dali mi oni wiele warto?ciowych wskazówek dotycz1cych tre?ci nie bêd1cych 3atwo zrozumia3ymi dla umys3u pocz1tkuj1cego gracza.
Wyja?niaj1c grê w warcaby, której po?wiêcona jest druga czê?? tej ksi1?ki, równie? usi3owa3em rozwija? generalne zasady strategii, a nie podawa? zwyk31 klasyfikacjê zanalizowanych linii gry, które czytelnik móg3by zapamiêta? chc1c rywalizowa? z ekspertami.
Niew1tpliwym szczê?ciem by3o nawi1zanie wspó3pracy z Mistrzem Warcabów Alfredem Jordanem, który entuzjastycznie zaadoptowa3 nowe idee nauczania i opracowa3 wiêkszo?? materia3ów, które zamie?ci3em dla zilustrowania wa?nych aspektów gry.
EDWARD LASKER.
WPROWADZENIE
Historia szachów
Gra w szachy w takiej formie, w jakiej znana jest obecnie uwa?ana jest zwykle za znacznie starsz1 ni? mo?na to z pewno?ci1 udowodni? na podstawie posiadanych dokumentów. Najstarsza wzmianka dotycz1ca szachów znajduje siê w perskim romansie napisanym w roku 600 n.e., lokuj1cym pocz1tki gry w Indiach. Wiele europejskich okre?le? szachowych stosowanych w ?redniowieczu, których korzeni mo?na doszukiwa? siê w jêzyku hinduskim, równie? zdaje wskazywa? na to, ?e to Indie s1 kolebk1 szachów.
Mo?emy do?? bezpiecznie przyj1? za3o?enie, ?e szachy maj1 ok. 1300 lat. Oczywi?cie mogliby?my i?? dalej, rozwa?aj1c stopniowe rozwijanie siê szachów hinduskich z prostszych gier planszowych. Rzeczywi?cie, na podstawie odkry? dokonanych w egipskich grobowcach zbudowanych ok. 4000 lat p.n.e. wiemy, ?e grano w gry planszowe ju? ok. 6000 lat temu; nie ma niestety mo?liwo?ci poznania regu3 wed3ug których je rozgrywano.
Gra w szachy rozprzestrzeni3a siê z Indii do Persii, Arabii i innych krajów Islamu, a nastêpnie rozpowszechni3a siê w Europie w czasie, gdy dokonywa3a siê maureta?ska inwazja na Hiszpaniê. Dotar3a równie? na Daleki Wschód, a gry podobne do szachów do tej pory istniej1 w Japonii, Chinach, Centralnej i Pó3nocnej Azji. Ich nazwy i zasady ?wiadcz1 o pochodzeniu od starych, hinduskich szachów.
W Europie szachy rozprzestrzenia3y siê z Hiszpanii w kierunku pó3nocnym, do Francji, Niemiec, Anglii, krajów skandynawskich i Islandii. Szachy b3yskawicznie zdobywa3y szerok1 popularno??, mimo i? na pocz1tku ich znajomo?? ograniczona by3a do klas wy?szych, dworów królewskich i arystokracji. Z biegiem czasu, gdy rola arystokracji ulega3a zmniejszeniu, a wiod1c1 rolê przejmowali mieszka?cy miast, gra w szachy stawa3a siê znana w?ród wszystkich klas spo3ecznych i wkrótce osi1gnê3a poziom popularno?ci nieporównywalny z ?adn1 inn1 gr1.
Podczas gdy we wczesnym ?redniowieczu w Europie stosowano te same zasady gry co w krajach Dalekiego Wschodu, pewne innowacje poczynione przez europejskich graczy w pó?nym ?redniowieczu okaza3y siê tak znacz1cymi ulepszeniami, ?e w ci1gu kilkuset lat zosta3y zaadoptowane we wszystkich pa?stwach, w31czaj1c w to Daleki Wschód. Przyczyn1 wprowadzenia zmian by3 fakt