Schetsen uit den Kaukasus | Page 5

dit klooster liggen de leden van den jongeren tak der vorstelijke familie begraven. Wij mogen ook niet vergeten, dat de naam van klooster hier aan elke oude kerk gegeven wordt, onverschillig of daar een gebouw bij behoort, dat vroeger of nog heden door monniken of nonnen wordt bewoond. Te Tsjamashmedi evenwel vindt men nog eenige overblijfselen van eene geestelijke orde, namelijk enkele oude vrouwen, door gebrek en onthouding schier tot geraamten uitgeteerd. De beide kloosters kronen den top van steile, rotsachtige hoogten. Zij zijn rijk in oude schilderijen, in ge?llustreerde perkamenten, in edelgesteenten, mijters, byzantijnsche kruisen en andere sieraden van dien aard. Tsjamashmedi bezit ook een grooten robijn, waaraan de volgende legende verbonden is.
Een vorst van Goeri?, Giorgi genoemd, die een geweldig jager was, 's nachts in een bosch verdwaald zijnde, bespeurde eensklaps een lichtglans, waarvan zijn paard schrikte. Het spoor van het schijnsel volgende, kwam hij op eene plek, waar een groote menigte, mannen, vrouwen, kinderen, druk bezig was met feestvieren. Een der lieden kwam naar hem toe, en noodigde hem uit, het naburige huis binnen te treden, hem daarbij tevens een gouden schaal aanbiedende, gevuld met diamanten en kostbare steenen. De vorst greep uit den hoop een robijn; maar voor de uitnoodiging om spijs te gebruiken, bedankte hij, uit vrees van vergiftigd te worden. Op zijne weigering om aan den feestdisch plaats te nemen, bood men den vorst op nieuw den schotel met diamanten aan. De lichtgloed, die van den schotel uitstraalde, herinnerde hem het schijnsel, dat hij kort te voren gezien had; hij begreep nu dat er hier bovennatuurlijke invloeden in het spel waren en dat hij met eene verzoeking des duivels te doen had. IJlings gaf hij zijn paard de sporen, rende in vliegende vaart weg, en bereikte het klooster Tsjamashmedi, waar hij, uit dankbaarheid voor de redding uit het hem dreigende gevaar, den robijn Gode wijdde.

II
Als alle andere provinci?n van Georgi?, bezit ook Goeri? een aantal minerale bronnen , die echter door de inboorlingen veronachtzaamd worden. Eene dezer bronnen, twintig wersten van Oezoergheti verwijderd, nabij het dorp Sadjawasjy, zou ongetwijfeld den ondernemer, die haar zou willen exploiteeren, rijk maken. Haar zwavelhoudend water heeft reeds menige wonderbaarlijke genezing gewrocht; maar met uitzondering van de lieden uit den omtrek, weet niemand daar iets van. Enkele armzalige hutten en een ellendige doekhan vormen de geheele badplaats, die toch midden in eene even bekoorlijke als gezonde streek is gelegen.
Eene andere merkwaardigheid van deze landstreek--waar stroomende wateren en bloeiende vlakten, hooge bergen en weelderige valleien een geheel vormen van zeldzame grootheid en rijke verscheidenheid,--is het oude burchtslot Askana, de voormalige zomerresidentie der regeerende vorsten. De indrukwekkende ru?ne van het oude kasteel kroont eene loodrechte rots, aan wier voet de rivier de Baknit-tskali kronkelt, en van wier top men de geheele landstreek overziet. Het overschot van eene kapel, twee met klimop begroeide torens, vijgeboomen, wilde wingerden, heesters en bloemen--ziedaar wat van de vorstelijke residentie nog over is. De plek wordt zeer zelden bezocht, zoo als blijkt uit het dichte struikgewas, dat den toegang verspert en waardoor men zich een weg moet banen.
Nog merkwaardiger zijn, op acht wersten afstands van Oezoergheti, de overblijfselen van antieke steden, door den tegenwoordigen eigenaar van het terrein ontdekt, toen hij opgravingen liet doen voor het leggen der fondamenten van eene nieuwe woning. Voortgezette opgravingen brachten twee steden aan het licht, die boven elkander waren gebouwd; de oudste had steenen, de jongere houten huizen. Men vond achtereenvolgens verschillende overblijfselen van monumenten, en nu onlangs heeft men sporen ontdekt van een soort van amphitheater. Volgens de plaatselijke overlevering zou deze stad meer dan duizend jaren oud en door de Joden gesticht zijn; naar deze Joden--door de Georgi?rs Oeria genoemd--zou het land zelf, bij verbastering, Goeri? zijn genoemd. Naar men zegt, heette de stad eerst _Oeri-kalaki._ Beurtelings in het bezit der Perzen en der Romeinen, ontving de stad later den naam van _Oedsjenar,_ vervolgens dien van _Petra,_ naar Petrus, een der generaals van Keizer Justinianus, die in 532 de Perzen uit Lazistan verdreef en het land onder de byzantijnsche heerschappij bracht. De gouverneur van de nieuwe provincie liet toen op de puinhoopen der oude stad, welke door de Perzen was verbrand, eene citadel bouwen, waarvan men nog de overblijfselen ziet tusschen de Natanebi en de Skoerdebi, en waaromheen langzamerhand eene nieuwe stad ontstond, die den naam van Petra ontving.
Van deze tweede stad, die, naar het schijnt, een zeer belangrijken handel dreef, is nog eene oude brug over, benevens waterleidingen, romeinsche muren van buitengewone stevigheid, en eindelijk graven, waarin men vrouwelijke toiletsieraden en andere voorwerpen gevonden heeft. Van de schatten, welke, naar men beweert, hier in den grond begraven zijn, is tot dusverre geen spoor ontdekt. De tegenwoordige eigenaar van het terrein, die daar ook woont, heeft genoeg te doen met het uitroeien der reusachtige boomen, die sedert eeuwen op