van meer bescheiden aard? Lag het bijvoorbeeld in de Kaspische zee, of in een der groote meeren op Amerikaanschen bodem?
Wie ter wereld zou dat kunnen uitmaken?
Men zat daar nog over te tobben, toen zich in het tijdperk van den 2den tot den 9den Juni eene nieuwe serie van feiten voordeed, waarvan de verklaring onmogelijk door het aannemen van een eenvoudig kosmisch natuurverschijnsel te geven was.
In minder dan acht dagen hadden de Hamburgers op de spits van den Sint Michiels toren, de Turken op de hoogste minaret van de Sint Sophia kerk te Constantinopel, de Rouaaneezen aan het uiteinde der metaalspits hunner kathedraal, de Straatsburgers aan het uiteinde van hun Munster, de Noord-Amerikanen op het hoofd van het Vrijheidsbeeld, aan de monding der Hudson-rivier geplaatst, en op den top van het Washington monument te Boston, de Nederlanders aan de punt der Phrygische muts der Nederlandsche Maagd op het Plein 1813 te 's Gravenhage, en aan den Signaalmast van de bastionvormige sterrenwacht te Utrecht, de Chineezen aan de nok van den tempel aan de vijfhonderd Genie?n te Canton gewijd, de Hindoes op den zestienden omgang van den piramidevormigen Boeddhatempel te Tanjoer, de Javanen aan den vlaggestok op den modernen koepel, gebouwd op het platform van den Boro Boedoer bij Magelang gelegen, de San Pietrini's aan het kruis van de Sint Pieters kerk te Rome, de Engelschen aan het kruis van de Sint Pauls kerk te Londen, de Egyptenaren aan den scherpen top van de Groote Piramide te Giz��h, de Parijzenaren aan den bliksem-afleider van de IJzeren Toren van de tentoonstelling, die in 1889 zal plaats hebben en drie honderd meters hoog is, een vlag zien wapperen, die, op elk dier moeilijk te genaken punten vastgehecht was en in den wind golfde.
En die vlag bestond uit een zwart veld, dat met zilveren sterren bezaaid was, terwijl in het midden een groote gouden zon prijkte. Welke was die vlag? Niemand wist daarop een antwoord te geven.
II.
WAARIN DE LEDEN VAN WELDON-INSTITUTE MET ELKANDER KIBBELEN, ZONDER ER IN TE SLAGEN TOT OVEREENSTEMMING TE GERAKEN.
"En, den eersten, die het tegendeel zal willen beweren, zal ik...."
"Zoo, zoo!"
"En wat zou dat dan?"
"Dien zal ik...."
"Welnu, ik zal het tegendeel beweren, wanneer daar aanleiding toe bestaat!"
"En ik ook, en dat in weerwil van uwe dreigementen, waaraan ik mij niets hoegenaamd stoor!"
"Pas op uwe woorden, Bat Fyn! Ik waarschuw u ernstig, hoor!"
"En gij, past gij maar op de uwe, Uncle Prudent! Ik waarschuw u ook!"
"Ik houd staande dat...."
"Wat houdt gij staande?"
"Dat de schroef niet aan het achtereinde moet geplaatst zijn! Dat's duidelijk, dunkt me!"
"Wij ook!.... Wij ook!.... Wij houden dat ook staande!" schreeuwden een vijftigtal stemmen zoo valsch mogelijk, waarbij zij evenwel een volmaakt akkoord vormden.
"Neen!.... De schroef moet aan den voorkant zijn!" riep Phil Evans uit.
"Ja, aan den voorkant," riepen vijftig anderen met even valsch stemgeluid, maar met niet minder krachtige overeenstemming. "Ja, zeker, aan den voorkant!"
"Neen, aan den achterkant!" protesteerden anderen niet minder krachtvol en niet minder luidruchtig.
"Neen, noch voor, noch achter, maar in het midden!" riepen anderen even opgewonden.
"Zoo zullen wij nooit tot overeenstemming geraken! Dat is duidelijk!"
"Neen, nooit!.... Nooit...."
"Waarom dan te redekavelen, waarom dan te kibbelen, waarom dan te twisten?"
"Wij twisten niet."
"Wat doen wij dan?"
"Wij redetwisten! En, dat moet gij toch bekennen, dat is geheel verschillend!"
Aan dien redetwist zou geen mensch geloofd hebben, die, meer kalm van aard, die tegenwerpingen, die scherpe woordspelingen, dat geschreeuw vernomen had, welke al te zamen de geheele zaal--en die was ruim--sedert een kwartieruurs vervulden.
Ja, die zaal van Weldon-Institute was groot. Wellicht de grootste van de geheele stad, zooals Weldon-Institute zelf de grootste en meest beroemde club was van Philadelphia, de hoofdplaats van den Staat Pensylvani?, die op zijne beurt een onderdeel uitmaakt van de Vereenigde Staten van Noord-Amerika.
Nu hadden er daags te voren in die stad, bij gelegenheid van de aanstelling van een gaslantaarn-ontsteker, publieke betoogingen en luidruchtige meetings plaats gehad, waarbij over en weer klappen en slagen gewisseld waren geworden.
Vandaar die opgewondenheid, die nog niet geheel bedaard was. Vandaar dat onstuimige opbruisen, waarvan de leden van Weldon-Institute thans nog bewijzen gaven.
En toch gold het hier slechts eene eenvoudige samenkomst van ballonnisten, die het, wel is waar zelfs in dat tijdstip, steeds netelige en opwekkende vraagstuk, van de bestuurbare luchtballons behandelden en trachtten op te lossen.
Dat viel voor in eene stad der Vereenigde Staten van Noord-Amerika, welker spoedige ontwikkeling zelfs die van New-York, van Chicago, van Cincinnati en van San Francisco overtrof; in eene stad die evenwel noch havenplaats, noch middelpunt van het een of andere mijnstelsel van steenkolen-ontginning of van petroleum-bronnen was, die noch eene opeenhooping der nijverheids-producten daarstelde, noch eindelijk het eindstation van een der openbare spoorwegbanen was;--in eene stad, die grooter dan Berlijn, grooter dan Manchester, grooter dan Edinburg, grooter dan Liverpool, grooter dan Weenen, grooter dan Petersburg, grooter dan Dublin was;--in eene stad, die een park bezit, waarin
Continue reading on your phone by scaning this QR Code
Tip: The current page has been bookmarked automatically. If you wish to continue reading later, just open the
Dertz Homepage, and click on the 'continue reading' link at the bottom of the page.