Robinsono Kruso | Page 9

plu rigardis pro vel?ipo.
Miaj poseda?μoj el la ?ipruino jam ku?is en la kaverno dek monatojn, kaj estas nun tempo por ordigi ilin, ?‰ar ili plenigis la tutan spacon, kaj ne lasis al mi ion enlo?ejon; tial mi pligrandigis mian kaverneton, elfosante ?in pli malanta?-en en la sablan ?tonegon. Poste mi etendis ?ian enirejon ?is la palisaro, kaj tiamaniere faris postvojon al mia domo. Tion farinte, mi fiksis bretaron ?‰iuflanke, por enteni miajn poseda?μojn, kio ka?-zis mian kavernon prezenti ?ajnon kvaza?- magazeno plena je komerca?μoj. Por fabriki la bretarojn mi dehakis arbon, kaj ellaboris ?in per segilo, hakilo, rabotilo, kaj kelke de aliaj iloj.
Tiam mi faris se?on kaj skribtablon. Mi frumatene levi?is kaj laboris ?is tagmezo. Man?inte mian man?on, mi foriris kun mia pafilo. Reveninte, mi laboris ?is la suno mallevi?is, kaj fine mi min ku?igis. Mi okupis min pli ol semajno aliformante kaj pligrandante mian kavernon, sed mi ?in faris multe tro grande; ?‰ar, iomtempe, la tero defalis de la tegmento kaj se mi enestus, kiam tio okazis, mi estus perdinta mian vivon. Mi nun devis starigi fostojn en mia kaverno kun tabuloj trans iliaj suproj farante tegmenton el ligno.
Iam foririnte kun mia pafilo, mi mortpafis sova?katon, el kies felo mi faris ?‰apon; kaj mi trovis kelke da birdoj el la gento kolomba, kiuj faris siajn nestojn en la fendetoj de la ?tonegoj.
Mi devis ku?i?i malhelige ?is mi faris lampon, per kaprograso metita en argilujon, kaj peceto da kanabo kiel me?‰o, farante bonan lumon. Trovinte uzon por la sako enhavinta la nutra?μon kortbirdaran sur?ipe, mi el?μetis la ?elojn. Estis ?uste kiam falas la pluvegoj, kaj kelkmonate, elkreskis trunketoj da rizo, tritiko kaj sekalo. Tempe, la greno maturi?is kaj mi ?in konservis kaj zorge semis ?‰iujare; sed mi ne povis fanfaroni pri rikolto de tritiko ?is post tri jaroj, kiel balda?- estos montrata.
Neson?ita afero nun okazis sur la insulo kiu timegis min. Jen, la tero tremegadis, kiu de?μetis teron de la ?tona?μo kun la?-ta krako a€” ree okazis tremo a€” kaj nun tero defalis de la tegmento de mia kaverno. La maro ne vidi?is kiel anta?-e, ?‰ar la tremoj tie estis tiel fortegaj kiel sur la tero. La movado de la tero malsanigis min, kaj estis bruo kaj kriego ?‰irka?- mi.
Triafoje tia tremo okazis; kaj kiam ?i pasi?is, mi sidis senmove sur la tero nesciante kion fari. Tiam la nuboj malklari?is, la vento levi?is, arboj elradiki?is, la maro ?a?-mamasi?is, kaj granda parto de la insulo ruini?is per la ventego. Mi pensis, ke la mondo fini?as. Trihore, ?‰io trankvili?is, sed pluvo falis tiun tutan nokton kaj grandan parton de la sekvanta tago. Kvankam tute lacigita, mi nun devis movi miajn a?μojn al sendan?era loko.
Mi sciis, ke mi ja bezonos ilojn, kaj estos necese, ke mi akrigu ilin sur la ?tono, ?‰ar ili estis malakraj kaj eluzitaj. Sed, ?‰ar du manoj estas necesaj por surteni la ilon, mi ne povis turni la ?tonon; tial mi faris radon per kiu mi povis ?in turni piede. Tio ne estis facila tasko, sed fine mi elfarigis ?in.
Kelkatage, la pluvo faladis kaj malvarma tremfrosto min venkis; balda?- mi malsani?is. Mi havis dolorojn en mia kapo, nokte mi ne povis dormi, kaj miaj pensoj estis malkvietaj kaj strangaj. Jen mi ektremis pro malvarmo, kaj jen pro varmego kun svensvetoj, po seshore. Malsanante, mi devis foriri kun mia pafilo por havigi nutra?μon. Mi mortpafis kapron, sed estis malfacila tasko ?in alporti domon, kaj pli multe, ?in kuiri.
Mi pasis la sekvantan tagon lite, kaj sentis duonmorte pro soifo; ja, mi estis tro malforta por levi?i, por trinki. Mi ku?is kaj ploris, trahore kriis infane: a€?Sinjoro, rigardu min! Sinjoro, rigardu min!a€
Fine, la atako fini?is, kaj mi ekdormis kaj ne veki?is ?is tagi?o. Mi son?is, ke mi ku?as sur la tero, kaj ke mi ekvidas viron; malsuprenirante de granda nigra nubo flamlume. Kiam li staris surtere, ?i ektremis same kiel anta?- kelke da tagoj; kaj tuta mondo ?ajnas plenfajre. Li alproksimi?is kaj diris al mi. a€???ar mi ekvidas, ke en ?‰iuj-?‰i mal?ojoj vi ne pre?is, vi devis morti.a€ Tiam mi veki?is, kaj eltrovis, ke ?i estis son?o. Malforta kaj maltrankvila, mi timis la tutan tagon, ke mia atako reokazos.
Tro malsana por foriri kun mia pafilo, mi sidis sur la marbordo por mediti, kaj miaj pensoj kuris jene: a€?Kio estas la maro, kio estas ?‰irka?- mi? Ne povis esti dubo, ke la mano, kiu ?in kreis, anka?- kreis la aeron, la teron, la ?‰ielon. Kaj kiu estas tiu? Estas Dio, kiu faris ?‰ion. Nu, tial, se Dio faris ?‰ion, devis esti Li, kiu regas ?‰ion; kaj se tiel, nenio en la tuta vico da Liaj fara?μoj povas okazi, pri kiuj Li ne scias. Tial Dio scias kiel malsana kaj mal?oja mi estas, kaj Li volas, ke mi estu tie-?‰i. Kial? Dio.
Tiam ia vo?‰o ?ajne diris: a€???u vi demandis, kial Dio faras tion al