Prometheus ontboeid | Page 3

verwoestingsvizioenen--?Wij vli��nd naar ijsholen--vervolgden ons toen en?Deden ons zwijgen--zuchten--zacht--?Zwijgen, door ons een hel geacht.
*DE AARDE.*
Der rotsge heuvlen spraaklooze Spelonken?Schreeuwden toen: "Wee!", de holle Hemel riep?Tot antwoord: "Wee!", der Zee purperen golven?Bestegen 't land, huilden 't zweepende winden?Tegen, de bleeke volken hoorden 't: "Wee!"
*PROMETHEUS.*
'k Verneem geluid van stemmen, niet de stem?Die klonk uit mij. Moeder, gij en uw zonen?Hoont hem zonder wiens al-doorstaanden wil?Onder de wreede almacht van Jupiter?Niet zij alleen, ook gij vergaan zoudt zijn?Als dunne mist, op morgenwind ontrold.?Kent gij mij niet, den Titan? hem, die tegen?Uw anders al-veroverenden Vijand?Zijn lijden slagboom zijn deed? O in rotsen?Schuilende weiden, sneeuw-gevoede stroomen,--?'k Zie u heel diep dwars door bevrozen dampen--?Door wier beschaduwende wouden 'k eens?Met Asia liep, het leven drinkend uit?Haar dierbaar oog; waarom versmaadt de geest?Die u bezielt, nu het verkeer met mij,?Met mij alleen die intoomde, als wie demonGetrokken?voerman stuit, de kracht en valschheid?Van hem die oppermachtig heerscht, en vult?Daldiepte en waterige wildernissen?Met kreten van rampzaalge slaven? Broeders,?Antwoordt gij n��g niet, hoe?
*DE AARDE.*
Zij durven 't niet.
*PROMETHEUS.*
Wie durft? Want ik begeer dien vloek te hooren.?Ha! welk een vreeselijk gefluister stijgt!?'t Lijkt nauwlijks klank: het tintelt door het lijf?Als bliksem tintelt, aarzlend eer hij slaat.?Spreek, Geest! want door uw lichaamlooze stem?Weet ik alleen dat gij mij nader komt,?En liefhebt. Hoe vervloekte ik hem?
*DE AARDE.*
Hoe kunt gij,?Die niet de taal der dooden kent, het hooren?
*PROMETHEUS.*
Gij zijt een geest die leeft, spreek zooals zij.
*DE AARDE.*
'k Durf niet als 't leven spreken, want des Hemels?Grimmige Vorst zou 't hooren, aan een rad?Van pijn zou hij mij kluistren, foltrender?Dan dat waarop ik wentel. Gij zijt wetend?Zoowel als goed, en schoon de Goden niet?Deze stem hooren--gij zijt meer dan God:?Vriendlijk en wijs zijnd,--hoor aandachtig nu.
*PROMETHEUS.*
Donker gaan door mijn brein, als doffe schaduwen?Gruwbre gedachten, snel en dicht opeen.?Ik voel me of ik bezwijm, als wie in liefde?Vereenend zich omstrenglen, maar geen vreugd is 't.
*DE AARDE.*
Neen, gij kunt niet verstaan: gij zijt onsterflijk,?Dees taal is enkel stervelingen bekend.
*PROMETHEUS.*
En wat zijt gij, o weemoed-volle Stem?
*DE AARDE.*
'k Ben de Aard, uw moeder, in wier steenen aadren?Tot 't laatste nerfje van den hoogsten boom,?Wiens dun geblaart trilde in de ijskoude lucht,?Vreugd stroomde, als bloed stroomt in een levend lijf,?Toen gij haar schoot gelijk een gloriewolk?Ontreest--een wezen van geweldge vreugd!?En bij uw stem hieven haar kranke zonen?'t Gebogen hoofd op van 't bezoedlend stof;?En onze almachtige Tyran werd bleek?Van felle vrees,--totdat zijn donder hier?U vastklonk. Toen,--zie die millioenen werelden?Rondom ons brandend, wentlend,--hun bewoners?Zagen mijn ronde licht in wijden hemel?Slinken; de zee hief zich in vreemden storm;?Nieuw vuur uit helle sneeuwgebergten, die?De aardbeving spleet, schudde zijn dreigend haar?Onder gefronsden hemel; bliksem, vloed,?Kwelden de vlakten; blauwe distels bloeiden?In steden, voedsellooze padden kropen?Zuchtend in weelderige kamers rond,?Toen Pest en Honger mensch, beest, worm beviel;?En zwart bederf planten en boomen; 't koren,?De wijnstok, 't weidegras, krielde van onkruid,?Ondelgbaar, giftig, en hun groeikracht zuigend,--?Want mijn vervallen borst was droog van leed;?De dunne lucht, mijn adem, was bezoedeld?Met de besmetting van een moeders haat,?Dien ze op den pijniger a��mde van haar kind.?Ja, 'k heb dien vloek gehoord, dien, moogt dan gij?Hem kwijt zijn, mijn tallooze zee?n, stroomen,?Bergen, holen en winden, wijde lucht,?En 't onverstaanbaar doodenvolk, bewaren;--?Gelijk een schat is die bezwering ons,?Wij overpeinzen in geheime vreugd?En hoop die vreeselijke woorden, maar?Durven ze niet te spreken.
*PROMETHEUS.*
Waardge Moeder!?Alle andre levenden die lijden, krijgen?Van u eenge vertroosting: bloemen, vruchten,?Blijde geluiden, liefde--al vliedt die snel.?Dit 's niet voor mij:--mijn eigen woorden,--'k smeek u.?Weiger die niet aan mij.
*DE AARDE.*
Gij zult ze hooren.?Eer Babylon tot puin verging, ontmoette?Mijn doode zoon, de Magi?r Zoroaster,?Zijn eigen beeltnis wandlend in den tuin.?Hij enkel zag van 't menschdom die verschijning.?Want weet, twee werelden bestaan, van leven?En dood:--een, die ge aanschouwen kunt, maar de andre?Is onder 't graf, daar, waar de schimmen wonen?Aller gedaanten met gedachte en leven,?Tot dood hen eent en nimmermeer zij scheiden;?Droomen, lichte verbeeldingen der menschen,?Al wat geloof schept of wat liefde hoopt,?Vreeslijk, verheven, vreemd en schoon van maaksel.?Daar zijt ook gij, en hangt, wringend een schim,?In wervelwind-bevolkte bergen. Al?De Goden zijn daar; al de Machten van?Naamlooze werelden, reusachtge schaduwen,?Geschepterd, en hero?n, menschen, dieren;?En Demogorgon, een schrikwekkend Duister;?En hij, de Opper-Tyran, zit op zijn troon?Van brandend goud. Zoon, een van hen zal uiten?Den vloek dien ieder kent. Roep wien gij wilt,?Uw eigen geest, den geest van Jupiter,?Hades of Typhon, of wat machtger Goden?Uit over-vruchtbaar Kwaad, sinds uw verderf,?Rezen en trapten mijn geknielde zonen.?Vraag, en zij moeten antwoorden: de wraak?Des Hoogsten raze dan door holle schaduwen,?Als regenwind door de verlaten poort?Van een verwoest paleis.
*PROMETHEUS.*
Moeder, dat niets?Van wat misschien verkeerd is weer mijn lippen?Ontga, of die van iets dat mij gelijkt.?Schaduw van Jupiter, verrijs, verschijn!
*IONE.*
Mijn wieken vouwde ik voor mijn ooren,?Mijn wieken kruiste ik voor mijn oogen,--?Toch zie 'k door zilveren schaduwbogen,?Toch kan ik door sussende veedren hooren,--
Een Schim, een klankenzwerm.?Nadere u geen onheil nu,
O veel-doorwonde, ocharm,?Bij wien we, ons Zusterlief ten troost,?Slapeloos waken onverpoosd.
*PANTHEA.*
't Geraas is van