Myne eerste vlerken | Page 9

lastig vloekjuk dragen!?'t Was uit met 't edel vaderland; alreeds?Begon het volk, dat magt en tal vermanden,?Moê van onnuttig knerzetanden,?Gedweê te lyden zyne banden,?Wanneer een held, als eene heilzon, rees.
De Coninc, gy, gy uit het volk geboren,?Gy waert die held; u was 't beschoren?Den ingeslapen moed van 't vlaemsche volk?Te wekken; gy, gy waert de tolk?Dien vryheid koos om d'harten op te beuren,?Om d'al te lang gesloten band te scheuren,?Die een voor een uw regten vallen deed,?En 't volk niet liet dan smaed en leed.?U, tot de waerdigheid verheven?Van deken, u, u was 't gegeven?Den ambachtsliên, dien gy een vader waert,?Door wys beleid en moed, zoo mild gepaerd,?Het hart met vaêrlandsmin te warmen?En kracht te leenen aen hunne armen,?Om het uitheemsche juk, dat hen zoo drukt,?Waeronder, eertyds, vry, hun hals nu bukt,?Vereend, en moedig te verbreken,?En 't heelal te doen zien, dat, in zyn vaert,?Niets 't volk weêrhoudt dat zich wil wreken,?Dat noch gevaer onziet, noch leven spaert...?Uw taek was gootsch; ja uwer waerd!
Werd er een tol door snoode roovers handen,?Op uw gemeente vastgesteld,?Die 't regt der burgren aen kwam randen,?En eischte 't duer gewonnen geld;?Hoe schriklyk toondet gy u dan, als het die regten?Van 't u zoo duerbaer ambacht gold;?Hoe blaekten d'harten om daervoor te vechten?Op 't sein dat van uw lippen rold'!?En ook hoe lief, hoe duer waert ge aen de harten?Dier menigt' naer wier heil gy trachtt',?Hoe sprong zy telkens toe, om het gevaer te tarten,?Dat u op elken stap verwachtt'!?Hoe rukte ze eens u uit de oneedle handen?Van 't laffe franschgezinde magistraet!?Hoe brak haer arm die yzren banden,?Die aen eens kerkers klamme wanden?U hechtten door der Leliaerts haet!?Hoe bragt zy u als in triomf gedragen,?Naer uwe woonst, verlost, weêrom;?Hoe galmde 't _hoera_ rond uw wagen?Uit duizend monden als een klokgebrom!?Hoe streed ze, op uw bevel, in al de slagen,?Geleverd in de straten uwer stad,?Zoo dikwyls men het volk dorst plagen,?Of al te lang zyn woed' geterregd had!?Hoe juichtte zy, wanneer de stad begeven?Van 't fransch gebroed, haer juk had afgeschud,?Nadat Dechatillon wien Brugges kroost deed beven,?Onnutten, ydlen weêrstand had gestut,?En hoogst beducht voor zyn en zyner leven,?Met woede en wraekzucht in de ziel,?Haer wal verlaten had en voor de volksmagt viel!?Hoe zuchtte zy, met u, toen gy die wallen?Die, weinig dagen slechts van 't juk bevryd,?De magt des vreemdlings zagen vallen,?Weêr in die magt moest leevren, zonder stryd!
Gy treurt nu, ja; doch in uw harte?Verbergt zich woede en wraek en smarte,?Gy veinst en wet in stilt' den dolk,?Die eerstdags 't u zoo lieve volk?Voor altyd vry van franschen boei moet maken.?Gy weet de ziel der ambachtsliên te raken,?En deelt hun eene strael van hope meê,?Voorspelt hun vryheid, heil en vreê,?En laet geen weifeling tot hunne harten naken!...?Weldra is 't opzet ryp; reeds graeuwt de nacht,?Die uwe moederstad der magt?Der franschen eeuwig moet ontrooven,?En in hun aller bloed den hoon moet dooven,?Haer zoo wreedaerdig toegebragt.?Uw volk, in stilt' gewapend, trekt te zamen?In 't oord, waer gy het reeds verbeidt,?Om 't geen uw boezem mogt beramen?Te plegen, door u aengeleid.?Het uer der wrake slaet; uw mannen loopen?(Zoo bruischt een zee die dam noch dyk meer paelt,)?Om byl, en mes, en dolk in 't fransche bloed te doopen,?Om al te moorden, wat niet _schild_ en _vriend_ herhaelt,?Om in hun slaep die vuige dwingelanden,?Te zaem, en met vereende woed'?En dorstge wraekzucht aen te randen,?En lang verduerden hoon te wasschen in hun bloed!...?Ook, als de morgen, 't oosten doorgebroken,?Een weiflend licht zond op het aerdryk neêr,?Klopte er geen fransche boezem meer?In Brugges wal, en gy, gy waert gewroken!?Doch Frankenryk zal niet gedwee,?Niet zonder wraek, dien bittren hoon verdragen;?Neen, neen, voortaen met 't vlaemsche volk geen vreê,?Neen; 't zuiden zwart door duistere oorlogsvlagen!?Een riddrenstoet, verwoed door d'ongehoorden smaed,?Rukt zaem, trekt af naer Vlaendrens velden,?En ieder zweert een onverbidbren haet?En oorlog tot den dood aen Vlaendrens helden!?Doch uw beleid, De Coninc, had hun woed',?Hun dolle razerny voorkomen;?Wat vreesde uw land, daer gy 't behoedd',?Gevolgd, verzeld, door duizenden van vromen!?Gy wachttet niet, maer trokt hen te gemoet?Tot onder Kortryks wal, waer gy uw leger spreiddet,?Waer gy door vaêrlandsmin en vryheidshoop gevoed,?Met ongeduld het uer des stryds verbeiddet.?Dit uer genaekte toen de zoon van Vlaendrens vorst,?Van uwen graef, dien Frankryks meineed boeide,?U, en uw vriend, uw BREIDEL, de _yzren borst_,?Tot ridders sloeg, ten loon der liefd', die in u gloeide.?Nu slaet het uer; die eedle gloed?Tot vryheid styft den arm van uwe scharen,?Vergroot hun ziel, ontsteekt hun moed;?Onmooglyk is 't hun woede te bedaren!?Met dolle kracht valt ieder 't leger aen,?Dat, sterk op tal en ydlen waen,?Te laet zyn hoogmoed wilt beklagen,?Vergeefs zich weert van de ysselyke slagen,?Van byl, en speer, en knods dier burgery,?Vergeefs weêrstreeft, vergeefs blyft 't leven wagen?En schandig vlugten moet voor hunne razerny!!...?De Coninc, juich!... uw Vlaenderen is vry!!!...
_Brussel, april 1842._
DE JONGELING EN DE GRYSAERD.
"?! Leer me toch hoe 'k moet