La Karavano | Page 2

tiu karavano?" demandis la rajdanto.
"Al unu sinjoro ?i ne apartenas," respondis la alia, "sed al kelkaj komercistoj, kiuj el Mekka vojiras hejmlanden, kaj kiujn ni kondukas tra la dezerto, ?ar ofte atakadas la voja?antojn ?iuspeca kanajlaro."
"Konduku min do al la komercistoj," petis la fremdulo.
"Tio ne povas ankoray fari?i," respondis la oficiro, "?ar ni devas antayeniri senhalte, kaj la komercistoj trovi?as malantaye, je interspaco de almenay kvaronhora vojo. Sed se vi volas rajdi kun mi, ?is ni haltos por preni la tagmezan ripozon, mi plenumos vian deziron."
La fremdulo respondis nenion; li deligis de la selo sian longan pipon kaj komencis forte fumi, rajdante apud la gardistestro. Tiu ?i lasta tute ne sciis, kion li devas pensi pri la nekonatulo; li ne kura?is rekte demandi lin pri lia nomo; kaj kiam, ruze rimarkigante, "Jen bonan tabakon vi fumas," ay, "Belege patadas via ?evalo," li tiel provis iniciati interparoladon, "Jes, jes!" respondis ?iam la fremdulo, mallonge. Fine ili alvenis al la loko, kie oni volis tagmeze ripozi. Stariginte garde sian ta?menton, la ?efgardisto faris halton kaj atendis, kune kun la fremdulo, la alvenon de la karavano. Preterpasis tridek peze tar?itaj kameloj, kiujn kondukis armitaj homoj. Poste venis, sur belaj ?evaloj, la kvin komercistoj, al kiuj apartenas la karavano, -- plejparte granda?uloj, kun mieno tre serioza; unu el ili tajnis tamen multe pli juna, pli gaja kaj pli vigla, ol la aliaj. La procesion fermis arego da kameloj kaj tar?o?evaloj.
Oni starigis tendojn, ?irkay kiuj oni ronde lokis la kamelojn kaj ?evalojn. En la mezo staris granda tendo el blua silko. Tien la gardistestro alkondukis la fremdulon. Enirinte tra la kurteno de l' tendo, ili ekvidis la kvin komercistojn, kiuj sidis sur orbroditaj kusenoj; nigraj sklavoj prezentis al ili man?a?ojn kaj trinka?ojn.
"Kiun vi enirigas ?i tien?" alparolis la plej juna komercisto la ?efgardiston.
Antay ol tiu ?i povis respondi, la fremdulo diris; "Mia nomo estas Selim Baru?, kaj mi venas el Bagdado. Voja?ante Mekka'on, mi estis kaptita de rabista bando, sed antay tri tagoj mi sekrete liberigis min. La granda Profeto aydigis al mi, de malproksime, la sonorilojn de via karavano; tiel fari?is, ke jen mi estas ?e vi. Permesu, ke mi voja?u kun vi. Vian protekton vi ne donos al malindulo; kaj kiam vi atingos Bagdadon, mi ri?e rekompencos vin, ?ar mi estas nevo de la grandveziro."
La plej maljuna komercisto prenis la parolon. "Selim Baru?," diris li, "estu bonvena en nia ombro! ?oje ni helpos vin. Sed antay ?io sidi?u, kaj man?u kaj trinku kun ni."
Selim Baru? sidi?is ?e la komercistoj kaj man?is kaj trinkis kun ili. Post la man?ado, la sklavoj forigis la vazaron kaj alportis longajn pipojn kaj turkan sorbedon. Longatempe la komercistoj sidis silentaj, elspirante la bluajn tabaknubetojn kaj rigardante, kiel ili ringi?as kaj malvolvi?as kaj fine malaperas en la aero. Fine la juna komercisto rompis la trankvilon.
"Jam de tri tagoj ni tiel sidadas," diris li, "jen ?e tablo, jen sur ?evalo, kaj neniam ni forpelis la tempon per ia amuza distra?o. Mi sentas grandan enuon, ?ar mi estas kutiminta vidi post man?ado dancistojn ay aydi kantojn kaj muzikon. ?u vi scias pri nenia rimedo, amikoj miaj, por amuze pasigi la tempon?"
La kvar pli maljunaj komercistoj dayrigis fumi kaj tajnis profunde mediti, sed la fremdulo parolis: "Permesu, ke mi faru al vi jenan proponon. Mi opinias ke, ?e ?iu restadejo, unu el ni povas ion rakonti al la aliaj. Tiamaniere ni agrable pasigus la tempon."
"Selim Baru?, vi diris la veron," ekkriis A?met, la plej maljuna el la komercistoj. "Ni akceptu la proponon."
"Mi ?ojas, ke la propono pla?as al vi," diris Selim; "kaj por ke vi sciu, ke mi deziras nenion maljustan, mi mem faros la komencon."
La kvin komercistoj, tre kontentaj, pliproksimi?is unu al alia kaj igis la fremdulon sidi?i en la mezo. La sklavoj replenigis la pokalojn, denove plenttopis la pipojn de siaj sinjoroj kaj alportis ardantajn karbojn por ekbruligi la tabakon. Dume refretigis Selim sian vo?on per plengor?o da sorbedo, forputis de la buto sian longan barbon, kaj ekparolis: "Aydu do la historion pri Kalifo Cikonio."

La Historio pri Kalifo Cikonio.
I.
Foje, en bela posttagmezo, sidis komforte sur sia kanapo Kalifo |asid de Bagdado. Li estis iom dorminta, ?ar varmege estis tiutage, kaj nun, post la dormeto, li havis tre bonhumoran mienon. Li fumis per longa palisandra pipo, trinkis de tempo al tempo iom da kafo, kiun vertis al li lia sklavo, kaj ?iufoje, kiam pla?is al li la gusto de l' trinka?o, li kontente karesis al si la barbon. Unuvorte, la kalifo fartis videble tre bone. En ?i tiu horo estis tre agrable interparoladi kun li, ?ar li estis tiam plej malsevera kaj afabla. ?uste tial vizitis lin ?iutage ?irkay tiu horo lia grandveziro Mansor. Ankay en ?i tiu tago li venis; sed li havis, tute kontray sia kutimo, tre enpensi?an mienon. La kalifo eligis iom la pipon el la buto kaj