Jack Rustig

Jack Rustig

The Project Gutenberg EBook of Jack Rustig, by Kapitein Marryat
This eBook is for the use of anyone anywhere at no cost and with
almost no restrictions whatsoever. You may copy it, give it away or
re-use it under the terms of the Project Gutenberg License included
with this eBook or online at www.gutenberg.net
Title: Jack Rustig
Author: Kapitein Marryat
Illustrator: Johan Braakensiek
Translator: A. J. van Dragt
Release Date: June 14, 2005 [EBook #16063]
Language: Dutch
Character set encoding: ISO-8859-1
*** START OF THIS PROJECT GUTENBERG EBOOK JACK
RUSTIG ***

Produced by Jeroen Hellingman and the Distributed Proofreaders Team

Jack Rustig
Door
Kapitein Marryat
Opnieuw bewerkt door
A. J. van Dragt

Eerste hoofdstuk.

Eerste levensjaren van Jack. Hoe hij al spoedig den baas speelt.
Meneer Nicodemus Rustig leefde als welgesteld man op zijn
buitengoed Boschlust in het Engelsche graafschap Hampshire.
Dolgraag zou hij zoo'n paar kleine kleuters om zich heen hebben zien
springen; maar, ofschoon reeds tien jaar getrouwd, nog altijd bleef hij
met zijn vrouwtje alleen. Om zich te troosten over de verijdeling van
zijn hoop, meende hij niet beter te kunnen doen dan zich op de
wijsbegeerte toe te leggen, en weldra waren de gelijkheid en de rechten
van de mensch zijn stokpaardje geworden. Niemand luisterde echter
naar zijn betoogen, en hoe meer meneer Rustig doorsloeg, des te beter
lieten de bezoekers zich zijn portwijn smaken; want al sneden 's mans
beweringen geen hout, zijn wijn was uitstekend.
Terwijl meneer Rustig zich in zijn studiën verdiepte, zocht mevrouw
ontspanning in het patience-spel, en zoo leefde het echtpaar heel
kalmpjes voort. Meneer wist, dat vrouwlief zijn redeneeringen niet kon
begrijpen en eischte daarom ook niet, dat ze aandachtig naar hem
luisterde; mevrouw van haar kant stoorde zich weinig aan het gepraat
van haar echtgenoot en was tevreden als ze maar bij haar spelletje kon
blijven. Die wederzijdsche inschikkelijkheid maakte den grondslag uit
voor hun huiselijk geluk.
Ook bestond er nog een andere reden, waarom zij 't zoo goed met
elkaar konden vinden. Moest er iets besproken worden, dan begon
meneer Rustig altijd met te zeggen, dat vrouwlief haar zin zou
hebben,--en dat vond ze heel pleizierig; daar echter manlief, als 't er op
aankwam, steeds zijn eigen zin volgde, was hij evenzeer in zijn schik.
Wel had mevrouw sinds lang begrepen, dat zij haar zin toch niet kreeg,
maar ze was erg meegaande, en omdat 't in negen van de tien gevallen
toch heel weinig verschil maakte wat er gedaan werd, stelde zij zich
volkomen tevreden met zijn toeschietelijkheid bij het overleggen.
Meneer Rustig had erkend, dat zij gelijk had, en al volgde hij nu bij de
uitvoering een anderen weg, wat kon zij, als zwakke vrouw, daartegen
doen?
Op het einde van het elfde huwelijksjaar kwam er evenwel een groote
verandering in het tot dusver zoo kalme huishouden; want mevrouw
Rustig verblijdde op een goeden dag haar echtgenoot met een
stamhouder, dien we als den held van ons verhaal zullen leeren kennen.
Er werd heel wat geredeneerd en betoogd eer meneer en mevrouw het

eens waren over den naam, dien de jonge wereldburger dragen zou,
maar het einde van de geschiedenis was, dat men hem Jack zou doopen.
Het jongske groeide als kool, raakte na zes maanden uit de lange
kleeren, en begon al spoedig over den vloer rond te kruipen en naar
alles te grijpen, wat maar onder zijn bereik kwam. Hij solde met de kat,
krabde zijn moeder in 't gezicht, en vond er volstrekt geen been in, zijn
vader duchtig aan zijn kuif te trekken; maar toch werd hij door al de
huisgenooten voor het mooiste en liefste kind van de wereld versleten.
Als we alles wilden opschrijven wat Saar, de meid, van Jack's eerste
kinderjaren wist te vertellen, zouden we wel drie boekdeelen vullen; we
zullen 't echter maar laten bij de vermelding, dat men hem, als zoo
menig eenig kind, in alles zijn eigen hoofdje liet volgen. Daardoor
kreeg hij weldra zooveel noten op zijn zang, dat dokter Middleton, die
als huisvriend dikwijls op Boschlust kwam, er soms bedenkelijk het
hoofd over schudde en begon te vreezen, dat de al te toegeeflijke
ouders het ventje glad zouden bederven.
Op zekeren dag kwam een knecht van meneer Rustig te paard bij
dokter Middleton aanrennen, met de boodschap of de dokter
onmiddellijk op Boschlust zou willen komen. De man voldeed aan dit
verzoek en vond bij zijn komst het heele huis in rep en roer--meneer
liep erg onrustig heen en weer, mevrouw had maar werk om niet flauw
te vallen en al de meiden verdrongen elkaar zenuwachtig om haar stoel.
Iedereen was danig van streek, behalve de kleine Jack, die, met een
lompje om zijn vinger en eenige bloedvlekken op zijn kiel, heel
kalmpjes met kersen zat te spelen en