In Zuid-Bretagne | Page 2

maagdepalm en andere als hoekjes van den hemel na den regen of als
blauwe kinderoogen. Er zijn violette als een onweershemel, als de zee
in den zomer tegen den avond. Dan ziet men roode, vurig als bloed, en
rose als rozen en gele als gouden knoopen. Men heeft er, die
afwisselende tinten hebben als de borst van een duif en witte zijden
boezelaars, die in de zon verguld lijken en blauwachtig zijn in de
schaduw, en het lijkt wel, of die wandelaarsters het erop hebben gezet,
op feestdagen alle kleuren der natuur na te bootsen op alle uren van den
dag.
Quimperlé is naar mijn smaak een der mooiste stadjes van Bretagne,
niet enkel om den bloei der mooie boezelaars, maar ook om zijn
gunstige ligging aan de samenvloeiing van de Ellé en de Isole, die de
Laïta worden, om de aardige huizen en de vroolijkheid der bewoners.
Overal ziet men tuinen en boomen. Als men den heuvel Penarven is
afgedaald, treedt men de stad binnen, komt op het pleintje van den
Bourg Neuf, dan op de oude Place Royale en bij de merkwaardige kerk
van het Heilige Kruis. Te Quimperlé is, evenals te Hennebont, de stad
weer verdeeld; hier heeft men de hooge en de lage stad, en de laatste

bestaat op haar beurt weer uit twee wijken, de eene, omsloten door de
twee rivieren, vormt een gesloten stadsdeel, de andere wijk op den
linkeroever der Ellé, heet Vannes, daar het riviertje, de Ellé, vroeger de
grens vormde tusschen het diocees Vannes en Quimper. Tegenwoordig
behoort alles bij het departement Finistère.
Op het terrein tusschen de beide rivieren ligt het eigenlijke Quimperlé.
Evenals in vele plaatsen van Bretagne is het oudste huis een
kluizenaarswoning geweest, geen hermitage van een heilige, maar de
kluis van een onttroonden monarch, Gunthiern, prins van
Groot-Bretagne, koning van Cambrië, die in een gevecht zijn hem
onbekenden neef doodde. Smart en wroeging deden hem de
heerschappij neerleggen. Eerst ging hij naar het eiland Groix, daarna
naar den grond tusschen de Ellé en de Isole. De legende wil, dat hij er
een klooster heeft gesticht; Albert le Grand bevestigt dat, Dom
Lobineau spreekt het tegen. Wat met meer zekerheid kan beweerd
worden, is dat hier een der kasteelen stond van de graven van
Cornwallis. Een van die, Alain Canhiart, die op het punt was, het
gezichtsvermogen te verliezen, werd genezen door een droom, waarin
hij een gouden kruis zag. De paus, die geraadpleegd werd, raadde aan,
een klooster te bouwen ter eere van het Heilige Kruis, dat op 14
September 1029 werd gesticht, dag der aanbidding van het kruis. In
dien tijd werden Belle-Ile-en-Mer en andere leenen door Alain Canhiart
aan de monniken afgestaan. Die laatsten lieten hun klooster in 1678
herbouwen.
Thans zijn er de rechtbank en het gemeentehuis, de onderprefectuur,
een gemeenteschool en een politiepost gevestigd. Een deel der
bibliotheek bevindt zich te Quimper. Een copie van het kloosterregister
wordt in den vreemde bewaard. Maar gebleven is de kerk van het
Heilige Kruis, die beroemd is in de kunstgeschiedenis als een der
weinige navolgingen van de kerk van 't Heilige Graf in Jeruzalem. Ik
heb reeds als zulk een imitatie aangewezen de kerk van Lanleff bij
Saint-Brieux; maar dat is een ruïne; en Sainte-Croix, de kerk die
hersteld en herbouwd is in 1476, blijft door vele van haar deelen een
merkwaardig monument uit de 12de eeuw. De algemeene vorm is rond;
maar door uitbouwsels heeft zij den kruisvorm gekregen, eigen aan
zooveel kerken. De meening der archeologen is, dat het koor nieuwer is
dan het middengedeelte, en dat het oude koor zich bevond tusschen de

vier enorme pilaren van het midden.
Sainte-Croix doet afbreuk aan Saint-Michel, een kapel, die tot kerk
geworden is en een zeer belangwekkend gebouw moet heeten uit de
14de en 15de eeuw. De vierkante toren met zuilen en zuiltjes en open
galerijen, siert Quimperlé met zijn ernstige lijnen en fijn
beeldhouwwerk. Saint-Colomban ligt in puin. Het Jacobijnenklooster,
waar nu nonnen wonen, heeft enkel nog een poort uit de 15de eeuw, en
het heeft zijn prachtige tuinen behouden.
Dit is zoowat alles, wat met enkele oude huizen overgebleven is van de
oude stad. De vestingwerken en de poorten zijn verdwenen. Veel
bruggen vindt men in de straten, zooals te verwachten is bij een stad,
gebouwd aan twee rivieren. Kermissen en markten worden op het
Saint-Michelplein gehouden, waarvan een gedeelte het Zonneplein en
een ander het Varkensplein of de Varkensmarkt heet. De
gemeenteschool is gevestigd in een oud Capucijnerklooster. Daar
werden in ouden tijd de inwoners genoodigd, om op Goeden Vrijdag
kabeljauw te komen eten, zooals men op Sint-Jan sardines ging
nuttigen bij de Jacobijnen.
Het kerkhof omgeeft de Sint-Davidkapel. Er bestaat een zoo goed als
volledige lijst van de burgemeesters der stad van de eerste jaren der
16de eeuw tot 1790. De zeehandel