Ibong Adarna | Page 8

lumusong na magtuloy rin.
Nang mayroong samp��ng dip�� ang l��bid na nahugos na, ay pinat��d capagdaca ni don Pedrong palamara.
Di anong casasapitan sa gayong lalim na hucay, gauang capanganyayaan capatid na tampalasan.
Nang maquita nang princesa guinau�� sa casi't, sint��, halos manao ang hininga sa bal��'i, tatal��ng sady��.
Ag��d siyang hinauacan ni don Pedrong tampalasan, aanhin mo si don Juan aco'i, narito rin naman.
Ang nasoc sa ala-ala nang hindi bitiuan siya, ang lobong aliuan niya caniyang paual��n bag��.
Quinuha na sa sucbitan at inihulog sa h��cay, nguni't, bago binitiuan caniyang pinagbilinan.
Cun nasactan si don Juan gamutin mo capagcuan, siya'i, aquing hinihintay sa caniyang caharian.
Umalis at lumacad na magcapatid na dalaua, sampong dalauang princesa ina-oui sa Berbania.
Atin munang pabayaan ang paglalacad sa parang, at ang aquing ipagsaysay ang hari nilang magulang.
Ya��n ang napanaguimp��n nang haring Fernandong mahal ang an��c na si don Juan pinag-lilo at pinat��y.
Ito'i, lisanin cong ag��d na sa haring napangarap, at ang aquing ipahay��g ang apat na naglalac��d.
Nang sila'i, dumating na doon sa reinong Berbania, sa palacio'i, nagtuloy na humarap sa haring am��.
Lumuh��d na sa harap��n nang am�� nilang magulang, canilang ipinagsaysay lahat nang pinagdaanan.
Si don Juan po'i, hindi na na amin siyang naquita, itong dalau��ng princesa ang siya naming nacuha.
At sa lupang calaliman doon namin nasumpung��n, may alagang nagtatangan gigante't, serpienteng hunghang.
Cami ay naquipagbaca at lumaban sa canila, nang manga-pat��y pagdaca manga princesa'i, dinal��.
Nang ito'i, mapaquingan nang hari nilang magulang, di hamac ang cataua��n at sila'i, benendicionan.
Itong hari'i, may tu�� man sa manga princesang tagl��y, malaqui ring calumbayan sa an��c na cay don Juan.
Nagsitindig capagdaca capua tinanong sila, na cun alin sa dalau�� ang maguiguing asaua.
Sumag��t na capagcuan si don Pedrong tampalasa't, tinuro sa haring mahal si Leonorang timtiman.
Itong mahal na princesa lumuh��d capagcaraca, dinguin nang vuestra alteza ang aquing ipagbabady��.
Aco po ay palugal��n manga pitong ta��n lamang, saca aco pacacasal sa an��c mong minamahal.
Aco'i, biguian mong tambing nang isang silid na lihim, at doon co tutuparin ang panata cong gagauin.
Nang ito ay mapaquingan nitong haring matimtiman, caniyang ipinaayunan sa princesang cahingian.
Inilagay nangang tambing sa isang silid na lihim, at doon nga gaganapin ang panata niyang hiling.
Si don Diego't, do?a Juana iquinasal capagdaca, catuaa'i, sabihin pa boong reino nang Berbania.
Ay ano'i, nang matapos na siyam na arao na fiesta, caguluha'i, payapa na nit��ng daquilang monarca.
Aquing ipagbalic naman sa lobong pinacaual��n, nang maquita si don Juan manga lam��g ang catau��n.
Ang guinaua capagdaca nitong lobong encantada, guinam��t pinag-ayos na catau��ng caaya-aya.
Ano'i, nang gumaling naman at siya nga'i, macagalao, ang lobo'i, nuha pagcuan nang tatlong botellang hirang.
Dalaua'i, tali sa pa�� cag��t sa bibig ang isa, saca umalis pagdaca itong lobong encantada.
Nagtul��y na capagcuan doon sa ilog nang jord��n, nagcata��ng nalilibang yaong manga nagbabantay.
Isinaloc nanga niya ang dal��ng tatl��ng botella, at lumip��d capagdaca ito ngang lobong masigl��.
Hinabol na capagcuan niyong tanang nagbabantay, ang lobo'i, napailanl��ng at di nila inabutan.
Nang ito'i, dumating naman sa pr��ncipeng cay don Juan, ang ulo'i, agad binusan tuloy hangang talampacan.
Nang siya nga ay mabusan tubig na galing sa jordan, nagbango't, lumac��s naman itong pr��ncipeng marangal.
Quinuha na niyang tambing diamanteng naiuang singsing, sa aua nang In��ng V��rgen lobo ang nagparaan din.
Si don Jua'i, quinasihan nang Dios na Poong mahal, nacaahong matiuas��y sa bal��ng quinalalag-yan.
Ang nasoc sa calooban nitong pr��ncipeng timtiman, moui siyang magtuluyan sa caniyang caharian.
Sa pag-lacad ni don Juan sa bund��c at caparangan, nagdamdam nang capagalan sa tinding sicat nang Arao.
Sa isang puno nang cahoy na malaqui't, mayamung mong siya roon ay sumilong at humilig naman tuloy.
Sa calamigan nang hangin at tantong caalio-alio, ay agad nang nagupiling itong pr��ncipeng butihin.
Ano ay caguinsa-guinsa doon sa pagtulog niya, siya nangang pagdating na mahal na ibong Adarna.
At sa tapat ni don Juan sa cahoy na sinilungan, namayagpag at naghusay balahibo sa catau��n.
At saca siya nagcant�� nang tantong caaya-aya, don Juan magbangon na sa tulog mo'i, gumising ca,
Sa voces na mataguinting siya'i, agad na n��guising, at pinaquingang magaling ang sa ibong pagtuturing.
Malaqu�� mong ala-ala sa princesa Leonora, may lalo pa sa caniya nang cariquitan at ganda.
Malayo nga rito lamang ang caniyang caharian, at malapit siyang tunay sa sinisicatan nang Arao.
Na cun siya mong macuha at iyong mapangasaua, dito sa mundo'i, pang-una sa cariquitan at ganda.
Yaong tatlong princesa sa haring Salermong bunga, si do?a Mar��a Blanca, ang matand�� sa dalaua.
Sun��d si do?a Isabel parang maningning na garing, si do?a Juana'i, gayon din ang tala'i, siyang cahambing.
Hayo lacad na don Juan sa reino nang de los Cristal, ipagcacapuri mo naman sa haring iyong magulang.
Nang ito ay maringig na nit��ng pr��ncipeng masigl��. naual�� sa loob niya ang princesa Leonora.
Lumacad na nagtuluyan ang pr��ncipeng si don Juan, caniyang pinatunguhan sinisicatan nang Arao.
Aquing lisanin na muna yaong pag-lalacad niya, at ang aquing ipagbady�� ang princesa Leonora.
Arao, gabi'i, tumatangis sa quinalalaguian'i silid, ang caniyang sinasambit, si don Juang sint��'t, ibig.
Cun caya humingi aco nang pit��ng ta��ng t��rmino, si don Juan ang hintay co caya nagtitiis dito.
Na cun hindi ca binuhay nang