Hedda Gabler | Page 7

por Ejlert cxion, kio al mi eblas. Pri tio vi fidu.
ELVSTED Ho kiom benite afabla vi estas! (premas liajn manojn) Dankon, dankon, dankon! (timigita) Cxar mia edzo ja tiom multe sxatas lin!
HEDDA (ekstaras) Vi devus sendi al li leteron, Tesman. Cxar eble li ne venos al vi tiel el propra instigo.
TESMAN Jes, estus eble pli gxuste, tiel, Hedda? Cxu?
HEDDA Kaj faru ju pli frue des pli bone. Tuj, mi opinias.
ELVSTED (pete) Ho jes, se vi tion volus!
TESMAN Mi skribos tuj cxi-momente. Cxu vi havas lian adreson, sinjorino -- sinjorino Elvsted?
ELVSTED Jes. (prenas el la posxo slipeton, kaj donas al li) Jen gxi estas.
TESMAN Bone, bone. Mi eniros -- (cxirkauxrigardas) Momenton, -- la pantoflojn? Nu, jen. (prenas la paketon kaj volas foriri)
HEDDA Skribu nun vere kore kaj amike. Kaj ankaux suficxe longe.
TESMAN Jes certe, tion mi faru.
ELVSTED Sed nepre neniun vorton, ke mi petis por li!
TESMAN Ne, tio ja estas memkomprenebla. Cxu?
(Li trairas la malantauxan cxambron dekstren.)
HEDDA (proksimigxas al sinjorino Elvsted, ridetas kaj diras) Jen! Nun ni batis du musxojn en unu frapo.
ELVSTED Kiel tio?
HEDDA Cxu vi ne komprenis, ke mi volis forigi lin?
ELVSTED Jes, por skribi tiun leteron --
HEDDA Kaj por mi sola paroli kun vi.
ELVSTED (konfuzita) Pri tio sama!
HEDDA Jes, gxuste pri tio.
ELVSTED (timigita) Tamen ne estas pli, sinjorino Tesman! Vere ne pli!
HEDDA Efektive estas. Estas konsiderinde pli. Tiom mi ja komprenas. Jen venu, -- kaj ni eksidu konfideme kune.
(Sxi devigas sinjorinon Elvsted eksidi sur la apogsegxon apud la forno, kaj mem sidigas sin sur unu el la taburetoj.)
ELVSTED (timema, rigardas sian horlogxon) Sed kara, bona Sinjorino --. Mi vere intencis nun foriri.
HEDDA Ho, ne tiom urgxas. -- Nu? Rakontu al mi iom kiel vi fartas en via hejmo.
ELVSTED Ho, estas gxuste tio, kion mi plej malvolonte tusxu.
HEDDA Sed al mi, kara --? Bona Dio, ni estis ja kune en la instituto.
ELVSTED Jes, sed vi estis en klaso super mi. Ho, kiom mi tiam vin timis!
HEDDA Vi min timis?
ELVSTED Jes, mi estis ege timema. Cxar kiam ni renkontigxis en la sxtuparo, vi kutimis tauxzi miajn harojn.
HEDDA Ne, cxu mi tion faris?
ELVSTED Jes, kaj iam vi diris, ke vi volis per fajro senharigi min.
HEDDA Ho, tio estis ja nur babilacxo, vi komprenu.
ELVSTED Jes, sed tiam mi estis ja tiom stulta. -- Kaj poste almenaux -- ni disigxis -- foren disigxis unu de la alia. Niaj rondoj estis ja ege malsimilaj.
HEDDA Nu, do ni denove alproksimigxu. Auxskultu nun! En la instituto ni intimigxis kaj antauxnomis unu la alian --
ELVSTED Ne, en tio vi certe eraras.
HEDDA Ho ne, certe ne! Mi memoras tute klare. Kaj tial ni estu koramikinoj, nun kiel antauxe. (proksimigxas sur la tabureto) Jen! (kisas sxin sur la vangon) Nun ni estu amikinoj kaj vi nomas min Hedda.
ELVSTED (premas kaj frapetas sxiajn manojn) Ho, tiom da boneco kaj afableco --! Al tio mi tute ne estas kutimigxinta.
HEDDA Nu, nu, nu! Kaj mi estas via amikino, kiel antauxe, kaj nomas vin mia kara Tora.
ELVSTED Tea mi nomigxas.
HEDDA Jes gxuste. Kompreneble. Tea mi dirus. (rigardas sxin kompateme) Do vi ne kutimigxis al boneco kaj afableco, vi, Tea? En via propra hejmo?
ELVSTED Ho, se mi vere havus hejmon! Sed mi neniun havas. Mi neniam havis.
HEDDA (iom rigardas sxin) Mi komprenetis, ke estus io tia.
ELVSTED (rigardas antauxen senhelpe) Jes, -- jes, -- jes.
HEDDA Mi ne certe memoras nun. Sed cxu ne estis unue kiel mastrumistino, ke vi venis tien norde al la notario?
ELVSTED Vere mi estus guvernistino. Sed lia edzino -- la tiama, -- sxi estis malsaneca, -- kaj plej ofte kusxis en lito. Jen, mi devis ankaux sxargxi min pri la mastrumado.
HEDDA Sed poste, -- fine, vi farigxis dommastrino.
ELVSTED (peze) Jes, fine mi tio farigxis.
HEDDA Mi pripensu --. Kiom longe estas de tiam, -- proksimume?
ELVSTED Post kiam mi edzinigxis?
HEDDA Jes.
ELVSTED Estas nun kvin jaroj de tiam.
HEDDA Jes, gxuste; tiom devas esti.
ELVSTED Ho, tiuj kvin jaroj --! Aux pli gxuste la du -- tri lastaj. Ho, se vi, Sinjorino, povus imagi al vi --
HEDDA (frapetas sxian manon) Sinjorino? Hontu, Tea!
ELVSTED Ne, ne, mi provos. -- Ja, -- se vi nur povus imagi kaj kompreni --
HEDDA (preterpase rimarkante) Ejlert Lovborg logxas ja tie norde dum tri jaroj, mi opinias.
ELVSTED (rigardas sxin iom necerte) Ejlert Lovborg? Jes -- li faras.
HEDDA Cxu vi konis lin jam cxi tie en la urbo?
ELVSTED Apenaux. Nu ja, -- de nomo, kompreneble.
HEDDA Sed tie norde, -- li do venis en vian domon?
ELVSTED Jes li vizitis nin cxiun tagon. Li devis ja legi kun la infanoj. Cxar lauxtempe mi sola ne kapablis cxion fari.
HEDDA Ne, kompreneble. -- Kaj via edzo --? Li versxajne ofte vojagxas?
ELVSTED Jes. Sinjorino, -- ne Hedda, -- vi komprenas, ke kiel notario li devas ofte vojagxi cxirkauxe en la distrikto.
HEDDA (apogante sin al la segxbrako) Tea, -- kompatinda, dolcxa Tea, -- nun vi cxion rakontu al mi, -- tiel kiel estas.
ELVSTED Jes, kaj jen vi demandu.
HEDDA Kia