Hedda Gabler | Page 8

vere estas via edzo, Tea? Mi pensas, -- kia en -- cxiutagaj rilatoj. Cxu li traktas vin bone?
ELVSTED (eviteme) Li certe mem kredas, ke li cxion plej eble bone faras.
HEDDA Sxajnas al mi, ke li estas tro maljuna por vi. Certe pli ol dudek jarojn pli maljuna?
ELVSTED (incitita) Ankaux tio. Unu rilato aldone al alia. Cxio pri li estas por mi malsimpatia! Ni havas ecx ne unu penson kune. Nenion en la mondo, -- li kaj mi.
HEDDA Sed cxu li tamen ne iel amas vin? Tiel siamaniere?
ELVSTED Ho, mi ne scias kion li sentas. Mi vere nur estas utila por li. Kaj ne kostas multe dungi min. Mi estas malmultekosta.
HEDDA Estas malsagxe de vi.
ELVSTED (agitas la kapon) Ne povas esti alimaniere. Ne kun li. Sxajne li vere sxatas neniun alian krom si mem. Eble iomete la infanojn.
HEDDA Kaj ankaux Ejlert Lovborg, Tea.
ELVSTED (rigardas sxin) Sxatas Ejlert Lovborg! Kiel vi havas tiun ideon?
HEDDA Sed, kara, -- sxajnas al mi, ke cxar li sendas vin ecx cxi tien al la urbo post lin -- (ridetas preskaux nerimarkeble) Kaj krome vi ja mem tion diris al Tesman.
ELVSTED (kun nervoza spasmeto) Nu do? Jes, eble mi tion faris. (eldiras kviete) Nu. -- Pli bone ke mi diru al vi cxion. Cxar tamen malkasxigxos.
HEDDA Sed, mia kara Tea --?
ELVSTED Do, mallonge kaj rekte! Mia edzo tute ne sciis, ke mi forvojagxis.
HEDDA Cxu vere! Via edzo nenion sciis?
ELVSTED Kompreneble ne. Krome li ne estis hejme. Faris vojagxon, ankaux li. Ho, mi ne plu eltenis, Hedda! Tute neeble! Tiel sola kia mi de nun estus tie norde.
HEDDA Nu? Kaj poste?
ELVSTED Jen, mi pakis kelkajn el miaj ajxoj. La plej necesajn. Tiel kasxe. Kaj jen mi forlasis la domon.
HEDDA Senpere?
ELVSTED Jes. Kaj vojagxis per fervojo rekte cxi tien al la urbo.
HEDDA Sed, mia kara, bona Tea, -- ke vi tion kuragxis!
ELVSTED (ekstaras kaj pasxas sur la planko) Nu ja, kion en la tuta mondo mi alie farus!
HEDDA Sed kion via edzo diros, kiam vi revenos hejmen?
ELVSTED (cxe la tablo, rigardas sxin) Tien norden al li?
HEDDA Nu jes, nu jes?
ELVSTED Tien norden al li mi neniam plu revenos.
HEDDA (ekstaras kaj proksimigxas) Vi do -- tute serioze, -- forvojagxis de cxio?
ELVSTED Jes. Mi ne opiniis, ke por mi estas io alia farebla.
HEDDA Kaj -- ke vi foriris tiel tute malsekrete.
ELVSTED Ho, tiajxon oni tamen ne povas teni sekreta.
HEDDA Sed kion vi pensas, ke homoj diros pri vi, Tea?
ELVSTED Kara Dio, ili diru, kion ili volas. (sidigas sin inerte kaj peze sur la sofon) Cxar mi faris nenion alian ol kion mi devis fari.
HEDDA (post mallonga pauxzo) Kion vi nun intencas fari? Kiun okupon vi volas komenci?
ELVSTED Tion mi ankoraux ne scias. Mi nur scias ke mi devas vivi tie, kie Ejlert Lovborg vivas. -- Se mi do pluvivu.
HEDDA (prenas segxon de cxe la tablo, eksidas cxe sxi kaj frotetas sxiajn manojn) Vi Tea, -- kiel estigxis tiu -- tiu amikeco -- inter vi kaj Ejlert Lovborg?
ELVSTED Nu, evoluis tiel iom post iom. Mi ekhavis kvazaux ian influon sur lin.
HEDDA Nu?
ELVSTED Li formetis siajn antauxajn kutimojn. Ne cxar mi petis lin pri tio. Cxar tion mi neniam kuragxis fari. Sed li certe notis, ke tiajxojn mi ne emis. Kaj tial li ilin forlasis.
HEDDA (kasxas spontanan mokridon) Vi do restarigis lin -- kiel oni diras, -- vi, eta Tea.
ELVSTED Jes, tion li almenaux mem diras. Kaj li -- siavice, -- li faris ian veran homon el mi. Lernigis min pensi -- kaj kompreni ion kaj tion.
HEDDA Cxu li legis ankaux kun vi?
ELVSTED Ne precize legis. Sed li parolis kun mi. Parolis pri senfine profundaj pensoj. Kaj poste venis tiu rava, felicxa tempo, kiam mi partoprenis lian laboron! Kiam mi permesigxis helpi lin!
HEDDA Do, tion vi povis?
ELVSTED Jes. Kiam li ion skribis, ni devis cxiam labori kune.
HEDDA Do, kiel du bonaj kamaradoj.
ELVSTED (viglece) Kamaradoj! Jes, imagu, Hedda -- tiel ankaux li nomis nin! -- Ho, mi devus ja senti min korege gxoja. Sed ecx tion mi ne povas. Cxar mi ja ne scias, cxu tio dauxros kun la tempo.
HEDDA Cxu via fido al li ne estas pli forta ol tio?
ELVSTED (peze) Virina ombro staras inter Ejlert Lovborg kaj mi.
HEDDA (rigardas sxin intense) Kiu tiu estus?
ELVSTED Mi ne scias. Iu aux alia de -- de lia pasinteco. Iu kiun li versxajne neniam forgesas.
HEDDA Kion li diris -- pri tio?
ELVSTED Nur unu fojon -- preterpase -- li aludis.
HEDDA Do! Kaj kion li jen diris?
ELVSTED Li diris, ke kiam ili disigxis, tiam sxi volus pafi lin per pistolo.
HEDDA (malvarme, sinrege) Ho cxu! Tiajxon oni ne kutimas fari cxi tie.
ELVSTED Ne. Kaj tial mi kredas, ke estas la rugxhara kantistino, kun kiu li dum tempo --
HEDDA Jes, povas esti.
ELVSTED Cxar mi memoras, ke oni diris pri sxi, ke sxi kunportis sxargitajn armilojn.
HEDDA Nu, -- do kompreneble estas sxi.
ELVSTED (tordas la manojn) Jes, sed pensu, Hedda, -- nun