Een Reisje door de Republiek Costa-Rica

Reisje door de Republiek Costa-Rica, by M. Saillard

Project Gutenberg's Een Reisje door de Republiek Costa-Rica, by M. Saillard This eBook is for the use of anyone anywhere at no cost and with almost no restrictions whatsoever. You may copy it, give it away or re-use it under the terms of the Project Gutenberg License included with this eBook or online at www.gutenberg.org
Title: Een Reisje door de Republiek Costa-Rica De Aarde en haar Volken, 1907
Author: M. Saillard
Release Date: November 17, 2006 [EBook #19835]
Language: Dutch
Character set encoding: ISO-8859-1
*** START OF THIS PROJECT GUTENBERG EBOOK EEN REISJE DOOR DE REPUBLIEK ***

Produced by Jeroen Hellingman and the Online Distributed Proofreading Team at http://www.pgdp.net/

Een Reisje door de Republiek Costa-Rica.
Naar het Fransch van M. Saillard.
Aankomst te Punta Arenas.--Een mengelmoes van rassen.--Op weg naar San Jos��, de hoofdstad der republiek.--Onbegaanbare wegen, en spoorwegen.--San Jos��.--Een wandeling door de stad.--Een theater zonder tooneelspelers.--De vreemdelingen te Costa-Rica.--Het bestuur; onderwijs; leger; politie.--De verbindingswegen.
Guatemala en Costa-Rica zijn, als 't ware, de twee polen van Midden-Amerika; het eerste kan als de Noord-, het tweede als de Zuidpool worden beschouwd. Het woord polen is hier, hoewel wij ons midden in de tropen bevinden, toch niet misplaatst; want in de twee hoofdsteden, Guatemala en San Jos��, die beiden tamelijk hoog zijn gelegen, heerscht des winters strenge koude. Deze beide republieken, niet ver van elkander verwijderd, ofschoon hun grenzen elkaar niet raken, en waarvan de bewoners ternauwernood met elkaar bekend zijn, bieden toch beiden veel belangrijks aan den gewonen reiziger zoowel als aan den kunstenaar of diplomaat.
Te Salvator heerscht de gele koorts; Honduras is bijna ontoegankelijk, en men leert in deze streken toestanden van barbaarschheid kennen, die herinneren aan de middeleeuwen; te Nicaragua, hoe belangwekkend ook door zijn ontworpen kanaal, is de hitte ondragelijk. Guatemala hebben wij indertijd bezocht en onze bevindingen omtrent die streken medegedeeld; het is interessant, deze republiek te vergelijken bij Costa-Rica.
Costa-Rica ziet, om zoo te zeggen, door twee vensters uit op twee verschillende Oceanen; den Atlantischen ter eener, den Stillen Oceaan ter anderer zijde. Costa-Rica is feitelijk slechts een zeer smalle strook gronds, een soort van terras tusschen twee zee?n, ter halver hoogte van een keten van vulkanische gebergten. Maar deze hoogvlakte, gemiddeld 1000 voet boven de oppervlakte der zee gelegen, wordt bewoond door een bevolking, die eenigszins verschilt van de overige Spaansch-Amerikanen, en meer tot een geheel versmolten is. In sommige opzichten is Costa-Rica de modelstaat der amerikaansche republieken.
Betreden wij het van de zijde van den Stillen Oceaan.--Punta Arenas, de havenplaats, waar men aan wal stapt, is in de bocht van een prachtige golf gelegen, waarin een geheel eskader zou kunnen manoeuvreeren. Aan beide zijden der baai dalen hooge gebergten af naar de kust en laten hun steile rotswanden bespoelen door het kalme water, dat bijna geen zee meer kan genoemd worden, want sterk stroomende rivieren storten zich in deze baai van Fonseca uit. Dikwijls stort een schuimende waterval van een hoogte van duizend voet. Het lauwe water is vol visch, terwijl men dikwijls groote schildpadden ziet, die zich in paren, of alleen, op de golven laten wiegelen.
Punta Arenas heeft zijn naam, die Zandige Punt beteekent, te danken aan zijn ligging. Het plaatsje ligt op de uiterste punt van een zeer zandig voorgebergte. De ontscheping gaat gemakkelijk, want de zee is hier in deze stille golf lang niet zoo onstuimig als in de havens van Salvator of Guatemala. Langs een kleine pier komen wij zonder ongevallen in de stad. Punta Arenas is de belangrijkste havenplaats langs de geheele kust van den Stillen Oceaan in Midden-Amerika, en allerbekoorlijkst gelegen. In alle straten verheffen zich reusachtige palmboomen, die de kleine, meest van hout gebouwde huisjes overschaduwen. Daar ons bezoek een officieel tintje had, kwam de Gouverneur ons met muziek voorop begroeten. Nadat een paar welkomstdronken waren uitgebracht, deden we een uitstapje in de omstreken. 't Is in Punta Arenas verbazend warm, en het wordt bijna als iets ondoenlijks beschouwd, het er een geheel jaar achtereen uit te houden. Alleen bananen en krokodillen tieren buitengewoon in die hitte, maar de inwoners hebben er geducht onder te lijden. In de deuren der winkels stonden overal Chineezen. De geheele kust van den Stillen Oceaan, van San Francisco tot Valparaiso, wemelt trouwens van burgers van het Hemelsche Rijk. Chineesche koks, kleermakers, schoenmakers en waschlui verdringen er niet alleen de inboorlingen, maar concurreeren ook, en met goed gevolg, met de vreemdelingen, zoodat Noord-Amerika zijn deuren reeds voor hen heeft gesloten, en Costa-Rica heeft sedert eenigen tijd dat voorbeeld gevolgd. We zagen ook negers, Indianen en allerwonderlijkste staaltjes van onze natuurgenooten, het product eener mengeling van alle mogelijke rassen; zonderling genoeg, de eenige bewoners, die door de gele koorts of de moeraskoorts worden verschoond.
Nadat wij nog een visite bij de vrouw van den Gouverneur hadden gemaakt, namen wij van hem afscheid. Ik bespeurde bij dat bezoek tot mijn genoegen,