Door Noorwegen

Door Noorwegen, by G. Bosch

The Project Gutenberg EBook of Door Noorwegen, by G. Bosch This
eBook is for the use of anyone anywhere at no cost and with almost no
restrictions whatsoever. You may copy it, give it away or re-use it
under the terms of the Project Gutenberg License included with this
eBook or online at www.gutenberg.net
Title: Door Noorwegen De Aarde en haar Volken, 1908
Author: G. Bosch
Release Date: March 22, 2007 [EBook #20876]
Language: Dutch
Character set encoding: ISO-8859-1
*** START OF THIS PROJECT GUTENBERG EBOOK DOOR
NOORWEGEN ***

Produced by Jeroen Hellingman and the Online Distributed
Proofreading Team at http://www.pgdp.net/

Door Noorwegen.
door G. Bosch.
Naar Noorwegen! Zoo klonk het besluit, na het lezen van eene
reisbeschrijving door dat land.

Zooveel moois was wel nergens ter wereld te zien, en schijnbaar in een
niet te groot bestek.
En de reis werd ondernomen; het vele schoons werd gezien--maar dat
niet te groote bestek bleek wel eene te vluchtige gevolgtrekking te zijn
geweest. Voor velen misschien volkomen juist, n.l. voor hen die over
zee in Bergen aankomen, slechts een klein deel van het land
doorkruisen, en dan overstelpt werden door 't vele moois dat ze zien.
Maar ik wilde wat meer; ik wilde zoo mogelijk van mijne reis een
indruk van het geheele Noorwegen mede thuis brengen, en begon met
het oog daarop een reisplan te ontwerpen--maar ziet dat ging niet in den
beperkten beschikbaren tijd. Het land is groot, zeer groot! Neem eens
eene kaart van Europa, zeide mij later eens een Noor, en vouw haar om
het zuiden van ons land om, dan zult ge zien dat het noorden tot ver in
Italië reikt. En inderdaad Noorwegen is zóó groot, en bezit zoovele ver,
zeer ver uiteenliggende punten, die men dan toch er eenmaal zijnde,
ook bezoeken wil--dat reizigers die over niet meer dan 15 tot 20 dagen
te beschikken hebben, eigenlijk verstandiger doen, met er niet heen te
gaan. Ik was zoo verstandig niet en moest al dadelijk besluiten om het
noordelijkste deel met Trondhjem, en van het westelijk deel
waarschijnlijk ook de stad Bergen onbezocht te laten; en voor het
overige was.... Maar ik hoop dat het u niet vervelen zal mij van dag tot
dag te volgen.
Ten 10 uur 's morgens verliet ik Amsterdam; gebruikte te Osnabrück
het middagmaal en kwam ten 9.40 uur 's avonds te Hamburg; had daar
weder den tijd tot 11 uur 30 om via Warnemunde naar Kopenhagen te
trekken. Deze trein heeft slaaprijtuigen, die men niet verlaat vóór de
aankomst te Kopenhagen. Intusschen de zeetocht van Warnemunde tot
Gredser was zeer stormachtig; 't verblijf in het slaaprijtuig werd
daardoor onderbroken en een kijkje op de boot genomen. 't Was er vol
en de reizigers waren allen in opgewekte, eenigszins luidruchtige
stemming. Het personeel der Deensche Staatsspoorwegen bood den
volgenden dag een feest aan, aan dat van de Mecklenburgsche
spoorwegen. De boot was daardoor stampvol met heeren en dames van
de spoor; overal vond men menschen, alléén de slaaprijtuigen en de

slaapplaatsen aan boord bleven onbezet, jammer voor hen die, als ik,
hunne nachtrust wilden genieten, want het inschepen der
spoorwegrijtuigen was zoo kalm gegaan, dat men er zoo midden in den
nacht maar weinig van merkte. Gelukkig was er tusschen Gedser en
Kopenhagen nog een rustig uiltje te knappen. We werden nog eens met
den geheelen trein over een zeearm gezet, en eerst te Roskilde kwam er
zooveel beweging aan de stations, dat het slapen er bij inschoot. Het
eiland Seeland is lief en blijkbaar zeer welvarend, maar niet zóó mooi,
dat het alle aandacht vordert. Ten 9 uur 43 precies stoomden we het
hoofdstation te Kopenhagen binnen; men moet dan voor de reis naar
Noorwegen van dit station naar het Havenstation; men geeft zijn
bagage aan een kruier en laat zich den weg wijzen; heel gemakkelijk,
men houdt altijd links en loopt zoodoende om het hoofdstation heen.
De terreinen van de beide stations liggen met den rug tegen elkaar aan,
maar de rechte lijn kan niet gevolgd worden, men moet den omtrek
eener ellips half afloopen om bij het havenstation te komen. Tijd is er
in overvloed, daar voor behoeft geen enkel reiziger bezorgd te
zijn--maar er is toch iets anders dat vreemd is. Vraagt men den kruier
om een rijtuig naar het havenstation, dan wil hij daar niets van weten.
De man weet hoe kort de afstand en hoe eenvoudig de weg is en vindt
het niet eerlijk om u daarvoor een rijtuig te laten betalen; hij gaat mede
buiten het station, wijst u den weg en zegt dat hij met de bagage na
komt. Ik onderging die belangstellende behandeling en volgde de
andere reizigers; zoo liepen in Kopenhagen vreemdelingen elkander na,
vertrouwende de een op den anderen, niet wetende of misschien