De reis om de wereld in tachtig dagen | Page 9

weddenschap
eene ware gisting te weeg onder de leden der Reform-club; vervolgens
plantte zich die beweging voort door de dagbladen en correspondentiën
tot het londensche publiek en al de inwoners van het gansche
Vereenigde Koninkrijk. De reis om de wereld werd besproken, betwist,
ontleed, met zooveel hartstocht en ijver, alsof er sprake was van eene

nieuwe Alabama-quaestie.
De een was de partij van Phileas Fogg toegedaan, de ander--en deze
had weldra verreweg de meerderheid--was tegen hem. Een reis om de
wereld in tachtig dagen was goed in theorie en op papier; in dat
minimum van tijd, met de middelen van aansluiting, die tegenwoordig
in gebruik waren, was zij niet alleen onmogelijk, maar onzinnig.
De Times, de Standard, de Eveningstar, de Morning Chronicle en
twintig andere bladen, die veel gelezen werden, verklaarden zich tegen
den heer Fogg. Alleen de Daily Telegraph was tot op zekere hoogte van
zijne meening.
Phileas Fogg werd voor dwaas, buitensporig, ja gek verklaard, en in
zijn medeleden van de Reform-club werd het zeer afgekeurd dat zij
zulk eene weddenschap hadden aangenomen, die duidelijk een
verzwakking van Fogg's geestvermogens verried.
Zeer heftige, maar logische artikels verschenen over deze quaestie.
Men weet dat Engeland in alles, wat met aardrijkskunde in verband
staat, steeds veel belang stelt. Daar was dan ook geen lezer, tot welken
stand hij behoorde, die niet de kolommen, welke over de zaak van
Phileas Fogg handelden, verslond.
In de eerste dagen waren eenige vermetelen, hoofdzakelijk vrouwen, op
zijne hand, vooral toen de Illustrated Londen News zijn portret uitgaf
naar de photografie die in de archieven van de Reform-club bewaard
werd.
Eenige heeren durfden zeggen:--Wel zeker, waarom niet? Men heeft
toch nog wel buitengewoner dingen gezien! Dit waren vooral de lezers
van de Daily Telegraph. Maar men zag al spoedig dat dit blad zelf
begon te wankelen.
En waarlijk, den 7en October verscheen er in het maandschrift van het
Koninklijk Aardrijkskundig genootschap een artikel dat de quaestie uit
verschillende oogpunten behandelde en zonneklaar bewees dat deze
onderneming dwaasheid was. Volgens dit artikel was alles in het nadeel
van den reiziger, zoowel de hinderpalen, die de menschen, als die,
welke de natuur tegen de verwezenlijking van zijn plan zouden
opwerpen. Om in dit plan te slagen, moest men een wonderdadigen
samenloop aannemen van de uren van vertrek en aankomst, een
samenloop die niet bestond en die niet bestaan kon.
Waar alles zeer nauwkeurig is ingericht als in Europa, dat men in

betrekkelijk korten tijd doorreist, daar kan men rekenen op de stipte
aankomst der treinen; maar wanneer men slechts drie dagen heeft, om
van het eene eind van Indië naar het andere te komen en acht dagen
voor de Vereenigde Staten, kon men dan staat maken op de elementen
van zulk een vraagstuk? En dan nog de ongelukken, die aan de
machines konden overkomen, het derailleeren, de botsingen, het slechte
weder, de ophooping van sneeuw, was dat alles niet tegen den heer
Fogg? Zou hij niet gedurende den winter op de mailbooten blootgesteld
zijn aan stormen en zware mist? Is het dan zoo zeldzaam dat de beste
Transatlantische booten dikwijls een oponthoud hebben van twee of
drie dagen? Er was maar eene vertraging noodig, en de geheele keten
van aansluiting was onherstelbaar verbroken. Zoo Phileas Fogg slechts
eenige uren te laat kwam voor éen mailboot, zou hij immers moeten
wachten tot de volgende vertrok, en zelfs door dit kleine oponthoud zou
zijne reis onherroepelijk mislukt zijn. Dit artikel maakte veel opgang.
Bijna alle bladen namen het over, en de acties "Phileas Fogg" daalden
geducht.
Gedurende de eerste dagen na het vertrek van den gentleman, waren er
groote zaken gedaan tusschen hen, die aan het welslagen van zijne
onderneming geloofden of twijfelden. Men kent de buitensporigheid
der Engelschen in het wedden. Op dat gebied zijn zij nog veel
hartstochtelijker en standvastiger dan de spelers op het hunne. Wedden
is een eigenschap van het engelsche karakter. Niet alleen gingen dan
ook verschillende leden der Reform-club aanzienlijke weddenschappen
aan, maar het groote publiek deed hetzelfde. Phileas Fogg werd als een
wedrenpaard ingeschreven in een soort van studbook. Men maakte van
hem een beurs-effect, dat terstond getaxeerd werd. Men vroeg en bood
"Phileas Fogg's" aan en deed er ontzaglijke zaken in. Maar vijf dagen
na zijn vertrek en na het artikel van het Maandschrift van het
Aardrijkskundig Genootschap begonnen de aanbiedingen de overhand
te nemen. De "Phileas Fogg's" daalden. Men bood ze met stapels aan.
Eerst werden zij genomen vijf voor een, toen tien, en nu nam men ze
niet dan twintig, vijftig, en eindelijk honderd voor een.
Slechts éen aanhanger bleef hem getrouw, het was de lamme lord
Albemarle. Deze achtenswaardige gentleman vastgenageld aan zijn
stoel, had wel zijn geheele fortuin willen geven om een reis om de
wereld te doen, al was het ook in tien jaar, en wedde vijf duizend