De monumenten van den Girnar

De monumenten van den Girnar,
by D. Menant

The Project Gutenberg EBook of De monumenten van den Girnar, by
D. Menant This eBook is for the use of anyone anywhere at no cost and
with almost no restrictions whatsoever. You may copy it, give it away
or re-use it under the terms of the Project Gutenberg License included
with this eBook or online at www.gutenberg.org
Title: De monumenten van den Girnar De Aarde en haar Volken, 1907
Author: D. Menant
Release Date: November 5, 2007 [EBook #23341]
Language: Dutch
Character set encoding: ISO-8859-1
*** START OF THIS PROJECT GUTENBERG EBOOK DE
MONUMENTEN VAN DEN GIRNAR ***

Produced by Jeroen Hellingman and the Online Distributed
Proofreading Team at http://www.pgdp.net/

DE MONUMENTEN VAN DEN GIRNAR. [1]
Naar het Fransch van Mlle D. Menant.

Ahmedabad is een stad in Voor-Indië, die ik meermalen heb mogen
bezoeken. Het eerst kwam ik er in Februari 1901 op weg naar het
schiereiland Kathiawar of Goedsjerat. Ik was toen van ziekte
herstellende en het was mijn eerste uitgang na het verlaten van het
hospitaal te Surate, waar een ongeluk met een rijtuig, dat mij te Baroda
was overkomen, mij de geheele maand Januari had vastgehouden.
Ik was naar Indië gegaan, om mijn studiën te voltooien over de
Parsi-gemeenten in het Presidentschap Bombay, en mijn reis door
Goedsjerat was er door afgebroken. Voordat ik die nu vervolgde,
maakte ik van het verlof der geneesheeren gebruik, om de mooie
tempels te gaan bewonderen op den Girnar en den Açokasteen,
interessante monumenten van Hindoes en Dsjain, de secte, wier
leerstellingen zooveel op die van het Hindoeïsme lijken. Die tocht was
een aangename afleiding na de sombere overpeinzingen, waaraan ik
mij in mijn hospitaalkamer had overgegeven.
Ahmedabad ligt 300 mijlen ten noorden van Bombay aan den spoorweg
Bombay-Baroda en Centraal-Indië. Het is het kruispunt van de lijnen
uit Rajpoetana, en de reizigers voor den Aboeberg, en voor Agra en
Delhi veranderen er van trein.
Wij kwamen in den vroegen morgen aan in het reusachtig station, vol
met inlandsche arbeiders, die in de zalen heen en weer liepen en op het
perron, waar ze den nacht hadden doorgebracht, ineengedoken onder
hun dekens, luidruchtig wakker werden.
Wij zouden in groote verlegenheid zijn geweest zonder de hulp van een
vriend, den heer Ginwalla, die ons kwam zeggen, dat de Travellers'
Quarters bezet waren door de leden van de Hongersnoodcommissie en
dat hij ons ten zijnent gastvrijheid aanbood, een uitnoodiging, die wij
met de grootste dankbaarheid aanvaardden.
Wij konden slechts over een enkelen dag beschikken, daar we den
volgenden te Rajkot werden verwacht; dus was de tijd al spoedig
gevuld. De stad, die in de 15de eeuw door sultan Ahmed is gesticht,
bloeide in de eerste eeuwen van haar bestaan en wordt door
historieschrijvers en reizigers om het zeerst geprezen om haar citadel,

haar moskeeën, haar paleizen en tuinen, waar fonteinen sprongen, en
haar breede straten, waar tien rijtuigen elkaar konden passeeren in een
enkele rij.
De heerschappij der Mahratten in de 17de en 18de eeuw heeft haar
geen goed gedaan, en eerst onder engelschen invloed is Ahmedabad
weer meer vooruitgegaan. Wij brachten het eerst een bezoek aan het
fort, het grootste van geheel Indië, bijna als een stad op zich zelf. Aan
den eenen kant worden de muren bespoeld door de rivier Sabarmati en
aan den anderen strekt zich een wijde vlakte uit. Van de terrassen heeft
men een prachtig uitzicht.
De moskee Djamé Mesdjisj was in de hoofdstraat. De nauwe ingang
werd nog versperd door bedelaars, en een rondtrekkend koopman had
zijn pijpen uitgestald op de treden van de trap; maar als men, na zijn
schoenen te hebben uitgetrokken, binnen is gegaan, komt men in een
nieuwe wereld en verdwaalt bijna tusschen de massa hooge zuilen. Vol
schroom doolden wij te midden van de oostersche pracht, waarvan de
bijzonderheden niet te onderscheiden waren in het halfdonker, dat met
een zacht, blauwachtig waas was doortrokken. De moskee neemt den
westkant in van een groot plein en heeft haar vijf koepels behouden,
maar de minarets, die in 1819 bij een aardbeving zijn verwoest, zijn,
jammer genoeg, niet herbouwd.
Wij zetten onze wandeling langs verlaten kloosters voort in de
brandende middagzon, die op de steenen brandde, en waaraan we ons
haastten te ontkomen door een poort, leidend naar het praalgraf van
Ahmed. Het was een massief gebouw met een koepel, verlicht door
vensters met prachtige opengewerkte kozijnen, zooals we ook elders in
Goedsjerat zagen en voor welk werk de kunstenaars uit die streek
beroemd waren. Op het graf worden op sommige gedenkdagen door
Hindoes en Mohammedanen, getrouw aan de nagedachtenis van hun
roemrijken vorst, bloemen gebracht, en op den dag van ons bezoek
lagen er verwelkte rozen op het marmer. Naast den souverein slapen
zijn zoons en kleinzoons, en iets verder zijn vrouwen. Door een