De Wallis-eilanden

De Wallis-eilanden

The Project Gutenberg EBook of De Wallis-eilanden, by Emile Deschamps This eBook is for the use of anyone anywhere at no cost and with almost no restrictions whatsoever. You may copy it, give it away or re-use it under the terms of the Project Gutenberg License included with this eBook or online at www.gutenberg.net
Title: De Wallis-eilanden From "De Aarde en Haar Volken", Jaargang 1886
Author: Emile Deschamps
Release Date: February 14, 2005 [EBook #15056]
Language: Dutch
Character set encoding: ISO-8859-1
*** START OF THIS PROJECT GUTENBERG EBOOK DE WALLIS-EILANDEN ***

Produced by Jeroen Hellingman and The PG Distributed Proofreaders Team

De Wallis-eilanden.
Het korte, aardig geschreven verhaaltje, dat wij onzen lezers ter afwisseling aanbieden, is bewerkt naar een opstel in den Tour du Monde, 1885, I, van doctor Emile Deschamps, officier van gezondheid in het fransche leger.--De kleine eilandengroep, waarvan hier sprake is, en die door de inlanders Uvea genoemd wordt, bestaat uit een grooter eiland, Uvea of Namo, en een tiental kleine eilandjes. De groep ligt op 13�� 21' zuiderbreedte en 178�� 29' westerlengte; zij werd in 1767 door een engelschen zeevaarder Wallis ontdekt en naar hem genoemd.

Onze boot de Orne lag op de reede van Noumea, en de equipage genoot eene welverdiende rust na de vermoeienissen en ontberingen op eene lange vaart van vijf-en-zeventig dagen, van Brazili? naar Nieuw-Caledoni?. Wij stonden op het punt om naar Ta?ti te vertrekken, toen eene onverwachte gebeurtenis wijziging bracht in ons officieel reisplan en ons koers deed zetten naar de Wallis-eilanden. Het adviesjacht de Lhermitte, tot het station van den Stillen-oceaan behoorende, had schipbreuk geleden.
De tijding werd ons gebracht door een der officieren van het vaartuig, den heer Boisse, die, dadelijk na de ramp, in eene met vier matrozen bemande sloep, was uitgegaan om hulp te zoeken. Na vier dagen op den oceaan te hebben rondgezworven, waren zij gelukkig aan de Fidji-eilanden gekomen, vanwaar zij met een engelsch schip naar Noumea waren vertrokken.
Volgens het verhaal van den heer Boisse, had de Lhermitte schipbreuk geleden op de riffen, die den archipel der Wallis-eilanden omringen. Deze gordel van riffen, die bij vloed onzichtbaar zijn, heeft slechts drie openingen, waarvan maar eene, aan de zuidzijde, het gat van Honikulu genaamd, voor groote vaartuigen bruikbaar is; toch is ook deze doorvaart smal en gevaarlijk, want aan de binnenzijde loopen twee stroomingen, die elkander bij eb rechthoekig kruisen, en een neer vormen, dien men met den meest mogelijken spoed en zeer groote voorzichtigheid moet doorvaren. De Lhermitte had met volle kracht tegen het rif ten westen van den ingang der geul gestooten, en was daarop reddeloos gestrand. Gelukkig konden de schipbreukelingen, met uitzondering van drie die in de golven omkwamen, zich redden op het eilandje Nukuat��a, waar een soort van kamp werd opgeslagen.
Zoo spoedig mogelijk stoomden wij nu naar de Wallis-eilanden, die wij des morgens vroeg in het gezicht kregen. Het weer is overheerlijk; wij naderen al meer en meer; daar is het gat van Honikulu: een smalle blauwe streep, ter wederzijde omzoomd door een breeden band van wit schuim, waar de golven zachtkens breken op de riffen. Ter linkerhand steekt eene donkere massa tegen dit witte schuim af: dat is het wrak van de Lhermitte.
Op den achtergrond, binnen den gordel van riffen, liggen, als in een effen donkerblauwen vijver, de Wallis-eilanden. Eene heerlijke, indrukwekkende kalmte omgeeft ons aan alle kanten: aan boord zwijgt ieder, want het oogenblik is gekomen om door de nauwe opening te varen. De kommandant is op zijn post; de boot stoomt de smalle geul binnen, waarvan de boorden elkander schijnen te raken; het gevaarlijkste punt ligt reeds achter ons; goddank, wij zijn behouden, en werpen het anker uit in de ruime baai, die zich voor ons opent.
Van alle kanten naderen ons nu talrijke prauwen, met groote snelheid voortglijdende over de kalme wateren van de binnenzee; weldra hebben zij ons bereikt en scharen zich in wijden kring om de _Orne_; en het duurt niet lang, of wij worden overstroomd door den toevloed van inboorlingen van Uvea. Deze brave lieden, die zoo ongedwongen aan hunne blijdschap lucht geven, schijnen zeer gelukkig, dat zij ons mogen bezoeken: de zendelingen hebben hun althans Frankrijk en de Franschen leeren liefhebben. Wat mij vooral treft is de schoonheid van den type dezer eilandbewoners; zij gelijken in niets op de afschuwelijke Kanaken van Nieuw-Caledoni?; de inwoners van Uvea vertegenwoordigen veelmeer den schoonsten type van dat groote polynesische ras, dat men in alle deelen van Oceani? aantreft, ten noorden op de Hawai?-eilanden, ten oosten op de Markiezen-, op de Samoa-, de Tonga- en vele andere eilandengroepen, en ten zuiden ook op Nieuw-Zeeland.--Bij deze eilanders--met hunne slanke, rijzige gestalte, hunne innemende gelaatstrekken, zoo vol uitdrukking en zachtheid, hunne onberispelijke proporti?n, hun bevalligen gang en vrije, waardige bewegingen,--schijnt het blanke element zeer ver de overhand te hebben boven het zwarte, dat zich alleen verraadt door de dikke lippen, en