De Pleiters | Page 9

VYFDE TOONEEL.
LEANDER gekleed als een Commissaris, JERONIMO, WOUTER.
WOUTER. Zie daar heel wel ter snee, myn Heer de Commissaris. Myn
Heer, uw komst is hier zo nodig, als ze raar is: Die Heer, die ginder
staat, die heeft my uit zyn schat, Zo datelyk vereerd een brave schop in
't gat.
LEANDER. U, Heer?
WOUTER. My, Heer, ja toch; en wyl ik na behooren My kweet, gaf hy
me noch een lap om by myn ooren.
LEANDER. Hebt gy getuigen Heer? ei, zeg, wie was'er by?
WOUTER. Den oorband is noch warm, myn Heer, ei, voelt het vry.
LEANDER. Dat's Crimineel, en voor geen rechten te verschoonen.
JERONIMO. Och, och!

WOUTER. Hy dorst daar by my als een schobbert hoonen, Noch meer;
zyn Dochter heeft, 't geen hy heeft goed gekeurt, Een van d'Explooten
uit dolkoppigheid gescheurt, En protesteerde Heer, dat men haar zou
behagen, Dat zy ons tarten, en plazier had in ons daagen.
LEANDER. Ga, haalt zyn Dochter hier. De geest van beestigheid, En
van verachten is my lang van hen voorzeit.
JERONIMO. Ik moet betovert zyn, och, och! men zal haar vangen; Wel
zo ik iemand ken, zie daar ik laat my hangen.
LEANDER. Een Exploteur te slaan! maar 'k zie de Delinquant.
ZESDE TOONEEL.
LEANDER, JERONIMO, IZABEL, WOUTER.
WOUTER tegen Izabel, Je kent hem wel?
LEANDER. Wel nu, zyt gy 't niet die de hand Dorst aan myn dienaar
slaan, Mejuffrouw? en de Heeren Zo stout uittartten, en ons dorst zo
stout braveeren? Uw naam?
IZABEL. Is Izabel.
LEANDER tegen Wouter. Schryf. En hoe out?
IZABEL. Myn Heer, 'K heb achtien jaaren.
JERONIMO. Laat eens zien, een weinig meer; Doch ga maar voort.
LEANDER. Zyt gy getrouwt, of haat gy 't trouwen?
IZABEL. Neen, Heer.
LEANDER. Hoe, lachjer om? ik zweer dat zal je rouwen. Schryf dat ze
lacht.
JERONIMO. Ei, sla dat liever over, want Myn Dochter heeft noch,

Heer, van trouwen geen verstand.
LEANDER. Schryf, dat hy twemaal is gevallen in myn reeden.
JERONIMO. Vergeef me dat, myn Heer; myn kind, ei, letter heden
Toch wel op.
LEANDER. Zwyg jy maar, haar zal geen leet geschien. Antwoordt op
uw gemaak, ik zal zo naau niet zien. Hebt gy daar flus niet van die
Exploteur ontfangen Een zeker Schrift?
IZABEL. Ja, Heer.
JERONIMO. Dat 's wel.
LEANDER. Ik heb verlangen Te weeten, of gy dat aan stukken hebt
gescheurt, En niet gelezen?
IZABEL. Ja, ik last 't eerst.
JERONIMO. Op haar beurt Antwoord zy wel.
LEANDER. Vaar voort met schryven. Om wat reden Hebt gy 't
gescheurt?
IZABEL. 'K was bang dat Vaders moeilykheden Vergrooten zouden,
Heer, en dat hy grooter smart Door 't lezen krygen zou in zyn
bekommert hart.
JERONIMO. Dat 's onvergeeffelyk! Processen te verscheuren; De
weereld zal vergaan komt zulks noch eens te beuren.
LEANDER. Hebt gy 't dan niet uit spijt, of door versmaading tot Die 't
schreef gescheurt? want zie, dat is alleen het slot.
IZABEL. Myn Heer, 'k veracht hem, noch 'k versmaa hem niet, dat 's
nader.
LEANDER. Schryf, schryf.

JERONIMO. Ik zeg u, dat zy dat heeft van haar Vader. Zy antwoordt
wel.
LEANDER. Nochtans hebt gy getoont, als dat Gy geen meer afkeer als
van Rokkedragers had.
IZABEL. De Rok, myn Heer, kon my voor deze nooit behagen, Maar
nu begin ik hem myn achting op te draagen.
JERONIMO. Kom, kom myn lieve kind, ik zal zo dra ik kan, En 't my
geen geld kost, u doen trouwen zulk een man.
LEANDER. Gy wilt het recht voldoen, en naar zyn wetten leven?
IZABEL. Myn Heer, 'k zal alles doen om hem myn hart te geven.
WOUTER. Heer, laat haar tekenen.
LEANDER. Gy zyt gezint al 't geen Gy hebt gezeit te doen, niet waar?
zeg ja, of neen.
IZABEL. Myn Heer, 'k verzeker u, dat ik myn woord zal houwen.
LEANDER. Kom, teken. Ik en 't recht die zullen u vertrouwen. Kom,
tekent gy niet Heer?
JERONIMO. Ja toch, ik ben bereid Om blind te teeknen, wat myn
Dochter heeft gezeit.
LEANDER tegen Izabel. 'T gaat alles naar myn wensch. Hy tekent
onbedreven Een goed Contrakt, dat hegt en bondig is beschreven, 'K
zal op zyn tekening hem stellen naar myn hand.
JERONIMO. Wat zeit hy? o, hy is verlieft op haar verstand!
LEANDER. 'T zal nu wel gaan, vaarwel; ik zal u steeds bevreien. Kom
Exploteur, wilt haar weêr naar haar huis geleien. En gy, myn Heer, ga
meê.

JERONIMO. Waar Heer?
LEANDER. Kom, volg me.
JERONIMO. Waar?
LEANDER. Gy zult het weten, ga uit last van 't Hof, volg maar.
JERONIMO. Waarom, myn Heer?
ZEVENDE TOONEEL.
LEANDER, JERONIMO, ORATYN.
ORATYN. Wie daar? heeft niemand niet vernoomen Myn arme
meester? door wat gat is hy 't ontkoomen? Och, sprong hy 't venster, of
de deur uit?
LEANDER. Schelm, ik wou Dat gy gehangen waard.
ORATYN. Och,