De Franse Pers | Page 3

if you either delete this "Small Print!" and all other references to Project Gutenberg, or:
[1] Only give exact copies of it. Among other things, this requires that you do not remove, alter or modify the etext or this "small print!" statement. You may however, if you wish, distribute this etext in machine readable binary, compressed, mark-up, or proprietary form, including any form resulting from conversion by word processing or hypertext software, but only so long as *EITHER*:
[*] The etext, when displayed, is clearly readable, and does *not* contain characters other than those intended by the author of the work, although tilde (~), asterisk (*) and underline (i) characters may be used to convey punctuation intended by the author, and additional characters may be used to indicate hypertext links; OR
[*] The etext may be readily converted by the reader at no expense into plain ASCII, EBCDIC or equivalent form by the program that displays the etext (as is the case, for instance, with most word processors); OR
[*] You provide, or agree to also provide on request at no additional cost, fee or expense, a copy of the etext in its original plain ASCII form (or in EBCDIC or other equivalent proprietary form).
[2] Honor the etext refund and replacement provisions of this "Small Print!" statement.
[3] Pay a trademark license fee to the Project of 20% of the gross profits you derive calculated using the method you already use to calculate your applicable taxes. If you don't derive profits, no royalty is due. Royalties are payable to "Project Gutenberg Literary Archive Foundation" the 60 days following each date you prepare (or were legally required to prepare) your annual (or equivalent periodic) tax return. Please contact us beforehand to let us know your plans and to work out the details.
WHAT IF YOU *WANT* TO SEND MONEY EVEN IF YOU DON'T HAVE TO?
The Project gratefully accepts contributions of money, time, public domain etexts, and royalty free copyright licenses. If you are interested in contributing scanning equipment or software or other items, please contact Michael Hart at: [email protected]
*END THE SMALL PRINT! FOR PUBLIC DOMAIN ETEXTS*Ver.04.07.00*END*

De Franse Pers
Tot op zekere hoogte is de Franse dagbladpers een oligarchie, zeker geen democratie. Dat komt, omdat een krant stichten in Frankrijk met zoveel kosten en moeite gepaard gaat, dat alleen mensen die in staat zijn zeer grote sommen op tafel te leggen een dagblad kunnen oprichten. Het zijn dus gewoonlijk kapitalisten, of hier en daar een industri?el, die het geld voorschieten om een krant te stichten. Zij speculeren daarbij over de afzet, die het blad zou kunnen vinden zodra dat zich weet te profileren als het orgaan van de een of andere partij. óf, ze koesteren in hun achterhoofd zelfs de gedachte die titel later, met nog grotere winst, aan de regering te verkopen, zogauw er een voldoend aantal abonnenten gewonnen is. Die kranten zijn natuurlijk gedwongen om te dansen naar de pijpen van de voorhanden zijnde partijen, of van het ministerie, en ze zitten dus in een heel nauw keurslijf, of wat nog erger is, in een exclusiviteit: allerlei mededelingen worden gewoon uitgesloten. Haast lijken de beperkingen van de Dùitse censuur daarbij op een keten van montere rozenstengels.
De RéDACTEUR EN CHEF van een Franse krant is eigenlijk een CONDOTIERRE, een huurlingenleider: hij vecht met zijn collonnes, en verdedigt de belangen en de passies van de partij die hem ingehuurd heeft met haar subsidies, of met een gewaarborgde oplage. De onderredacteurs, zijn luitenants en soldaten dus, gehoorzamen gedisciplineerd, en ze geven hun artikelen de verwachte tendens en kleur. Hierdoor bereikt zo'n krant een éénheid en een precisie, die wij in de verste verte niet genoeg kunnen bewonderen. De strengste discipline heerst hier, niet alleen in de gedachte, maar ook in de formulering. En als het dan eens voorkomt, dat de een of andere verstrooide medewerker een commando niet goed gehoord heeft, en een stuk schrijft dat niet helemaal aan de CONSIGNES beantwoordt, dan snijdt de RéDACTEUR EN CHEF in het vlees van dat opstel, met een militaire onbarmhartigheid die bij géén Duitse censor te vinden is. Stel nu: er komt iemand bij die man aan met een stuk, dat de welbepaalde doeleinden van de krant niet echt schijnt te bevorderen: het stuk behandelt bijvoorbeeld een thema waar het publiek geen direct belang bij heeft – en tenslotte is die krant hùn Orgaan – ...dat stuk wordt streng afgewezen, met de sacrale woorden: "CELA N'ENTRE PAS DANS L'IDéE DE NOTRE JOURNAL."
Nu is het vandaag zo, dat elke krant hier zijn eigen politieke kleur, en zijn eigen mooi omlijnde idee?n heeft. Op die manier is het gemakkelijk te begrijpen, dat iemand, die iets te vertellen heeft wat daar allemaal een beetje bùiten valt, en dat ook niet goed bij een partij past – dat die man geen orgaan voor zijn mededelingen zal